|
Ҷилди II: ОГОҲӢ ЁФТАНИ МОДАР АЗ КУШТА ШУДАНИ СӮҲРОБ
На эдар ҳаме монд хоҳӣ дароз,
Басечида бошу диранге масоз.
Ба ту дод як рӯз навбат падар,
Сазад, гар туро навбат ояд ба сар.
Чунин асту розаш наёмад падид,
Наёбӣ, ба хира чӣ ҷӯӣ калид?
Дари бастаро кас надонад кушод,
Бад он ранҷ умри ту гардад ба бод.
Валекин, ки андар гузашт аз қазо,
Чунин буд қазо аз Худованди мо.
Дил андар сарои сипанҷӣ мабанд,
Сипанҷӣ набошад басе судманд.»
Аз ин достон рӯй бартофтам,
Ба кори Сиёвуш бипардохтам,
1 2 3 4 5 6 7 8 9 >>> |
