|
Ҷилди II: ҶАНГИ РУСТАМ БО АФРОСИЁБ
Дурафшаш сиёҳ асту хафтон сиёҳ,
Зи оҳан-ш соид в-аз оҳан кулоҳ.
Ҳама рӯи оҳан гирифта ба зар,
Дурафши сияҳ баста бар хӯд-бар.
Аз ӯ хештанро нигаҳ дор сахт,
Ки марде далер асту бедорбахт.
Бад-ӯ гуфт Рустам, ки эй паҳлавон,
Ту аз ман мадор эч ранҷа равон.
Ҷаҳонофаринанда ёри ман аст,
Дилу теғу бозу ҳисори ман аст.
Барангехт пас Рахши рӯинасум,
Баромад хурӯшидани говгум.
Дамон рафт то пеши туронсипоҳ,
Яке наъра зад шери лашкарпаноҳ.
Чу Афросиёбаш ба ҳомун бидид,
1 2 3 4 5 6 7 8 >>> |
