 |
Бозомадани зани Ҷӯҳӣ ба маҳкамаи қозӣ соли дувум бар умеди вазифаи порсол ва шинохтани қозӣ ӯро, ило итмомиҳ Баъди соле боз Ҷӯҳӣ аз миҳан
Рӯ ба зан карду бигуфт: «Эй чустзан!
Он вазифай порро таҷдид кун,
Пеши қозӣ аз гилай ман гӯ сухун».
Зан бари қозӣ даромад бо занон,
Мар занеро кард он зан тарҷумон.
То бинашносад зи гуфтан қозияш,
Ёд н-ояд аз балои мозияш.
Ҳаст фитна ғамзаи ғаммози зан,
Лек он садтӯ шавад з-овози зан.
Худ наметонист овозе фарошт,
Ғамзаи танҳои зан суде надошт.
Гуфт қозӣ: «Рав ту хасматро биёр,
То диҳам кори туро бо ӯ қарор».
Ҷӯҳӣ омад, қозияш нашнохт зуд,
К-ӯ ба вақти луқя дар сандуқ буд.
З-ӯ шунида буд овоз аз бурун,
Дар широву байъу дар нақсу фузун.
Гуфт: «Нафқай зан чаро надҳӣ тамом?»
Гуфт: «Аз ҷон шаръро ҳастам ғулом,
Лек, агар мирам, надорам ман кафан,
Муфлиси ин лиъбаму шаш - панҷ зан».
З-ин сухан қозӣ магар бишнохташ,
Ёд овард он дағал в-он бохташ.
Гуфт: «Он шаш - панҷ бо ман бохтӣ,
Пор андар шашдарам андохтӣ.
Навбати ман рафт, имсол он қимор
Бо дигар кас боз, даст аз ман бидор».
Аз шашу аз панҷ ориф гашт фард,
Мӯҳтариз гаштаст з-ин шаш - панҷи нард.
Раст ӯ аз панҷ ҳиссу шаш ҷиҳат,
Аз варои он ҳама кард огаҳат.
Шуд ишороташ ишороти азал,
«Ҷоваза-л-авҳома турран в-аътазал».
З-ин чаҳи шашгӯша гар набвад бурун,
Чун барорад Юсуферо аз дарун?
Вориде болои чархи бесутун,
Ҷисми ӯ чун далв дар чаҳ чоракун.
Юсуфон чангол дар далваш зада,
Раста аз чоҳу шаҳи мисрӣ шуда.
Далвҳои дигар аз чаҳ обҷӯ,
Далви ӯ фориғ зи об асҳобҷӯ.
Далвҳо ғаввоси об аз баҳри қут,
Далви ӯ қуту ҳаёти ҷони ҳут.
Далвҳо вобастаи чархи баланд,
Далви ӯ дар «исбаъайн»-и зӯрманд.
Далви чиву ҳабли чиву чархи чӣ?
Ин мисоли бас ракик аст, эй ачӣ!
Аз куҷо орам мисоле бешикаст?
Куфви он на ояду на омадаст.
Садҳазорон мард пинҳон дар яке,
Сад камону тир дарҷи новаке.
«Мо рамайта из рамайтӣ» фитнае,
Садҳазорон хирман андар ҳафнае.
Офтобе дар яке зарра ниҳон,
Ногаҳон он зарра бигшояд даҳон.
Зарра-зарра гардад афлоку замин
Пеши он хуршед, чун ҷаст аз камин.
Инчунин ҷоне чӣ дархурди тан аст?
Ҳин, бишӯ, эй тан, аз ин ҷон ҳар ду даст.
Эй тани гашта висоқи ҷон, бас аст,
Чанд тонад баҳр дар машке нишаст?
Эй ҳазорон Ҷабрайил андар башар!
Эй Масеҳони ниҳон дар ҷавфи хар!
Эй ҳазорон Каъба пинҳон дар канис,
Эй ғалатандози ифриту Билис.
Саҷдагоҳи ломаконӣ дар макон,
Мар Билисонро зи ту вайрон дукон.
Ки чаро ман хидмати ин тин кунам?
Суратеро ман лақаб чун дин кунам?
Нест сурат, чашмро некӯ бимол,
То бибинӣ шаъшаъай нури ҷалол.
Саҳифаи 130/140
|
Дафтари якум
