|
|
 |
|
|
|
|
|
 |
Дафтари шашум |
|
 |
Никӯҳидан номусҳои пӯсидаро, ки монеъи завқи имон ва далели заъфи сидқанд ва роҳзани сад ҳазор аблаҳ, чунон ки роҳзани он муханнас шуда буданд гӯсфандон ва намеёраст гузаштан ва пурсидани муханнас аз чӯпон, ки ин гӯсфандони ту маро аҷаб газанд? Гуфт: «Агар мардӣ ва дар ту раги мардӣ ҳаст, ҳама фидои туанд ва агар муханнасӣ, ҳар яке туро аждарҳост. Муханнасе дигар ҳаст, ки чун гӯсфандонро бинад, дарҳол аз роҳ бозгардад, наёрад пурсидан, тарсад, ки агар бипурсам, гӯсфандон дар ман афтанд ва маро бигазанд» Эй Зиёулҳақ Ҳусомуддин, биё,
Эй сиқоли рӯҳу султону-л-ҳудо!
Маснавиро масраҳи машрӯҳ деҳ,
Сурати амсоли ӯро рӯҳ деҳ.
То ҳуруфаш ҷумла ақлу ҷон шаванд,
Сӯйи хулдистони ҷон паррон шаванд.
Ҳам ба саъйи ту зи арвоҳ омаданд,
Сӯйи доми ҳарфу мустаҳқан шуданд.
Бод умрат дар ҷаҳон ҳамчун Хизир
Ҷонфизову дастгиру мустамир.
Чун Хизир в-Илёс монӣ дар ҷаҳон,
То замин гардад зи лутфат осмон.
Гуфтаме аз лутфи ту ҷузве зи сад,
Гар набудӣ тумтароқи чашми бад.
Лек аз чашми бади заҳробдам
Захмҳои рӯҳфарсо хӯрдаам.
Ҷуз ба рамзи зикри ҳоли дигарон
Шарҳи ҳолат менаёрам дар баён.
Ин баҳона ҳам зи дастони дилест,
Ки аз ӯ поҳои дил андар гилест.
Сад дилу ҷон ошиқи сонеъ шуда,
Чашми бад ё гӯши бад монеъ шуда.
Худ яке Бӯтолиб он амми расул
Менамудаш шунъаи арбон маҳул.
Ки чӣ гӯяндам араб? К-аз тифли х(в)ад
ӯ бигардонид дини мӯътамад.
Гуфташ: «Эй ам, як шаҳодат ту бигӯ,
То кунам бо Ҳақ хусумат баҳри ту».
Гуфт: «Лекин фош гардад аз самоъ,
«Куллу сиррин ҷоваза-л-иснайни шоъ».
Ман бимонам дар забони ин араб,
Пеши эшон хор гардам з-ин сабаб».
Лек гар будиш лутфи мосабақ,
Кай будӣ ин баддилӣ бо ҷазби Ҳақ?
Ал-ғиёс, эй ту «ғиёсу-л-мустағис»
З-ин ду шохай ихтиёроти хабис.
Ман зи дастону зи макри дил чунон
Мот гаштам, ки бимондам аз фиғон.
Ман кӣ бошам? Чархи бо сад кору бор,
З-ин камин фарёд кард аз ихтиёр.
К-эй Худованди кариму бурдбор!
Деҳ амонам з-ин душохай ихтиёр.
Ҷазби якроҳай сироту-л-мустақим
Беҳ зи дуроҳи тараддуд, эй карим!
З-ин ду раҳ гарчи ҳама мақсад туӣ,
Лек худ ҷон кандан омад ин дуӣ.
З-ин ду раҳ гарчи ба ҷуз ту азм нест,
Лек ҳаргиз разм ҳамчун базм нест.
Дар нубӣ бишнав баёнаш аз Худо,
Ояти «ашфақна ан яҳмилнаҳо».
Ин тараддуд ҳаст дар дил чун вағо,
К-ин бувад беҳ ё ки он ҳоли маро?
Дар тараддуд мезанад дар ҳамдигар
Хавфу уммеди беҳӣ дар карру фар.
Саҳифаи 3/140
|
|
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
Дафтари якум