 |
Истидъои амири турки махмур мутрибро ба вақти сабӯҳ ва тафсири ин ҳадис, ки «инна лиллоҳи шаробан аъаддаҳу ли-авлиёиҳи изо шарибу сакиру ва изо сакиру тобу, ило охири-л-ҳадис» Май дар хуми асрор бад-он меҷӯшад,
То ҳар кӣ муҷаррад аст, аз он менӯшад.
«Қолаллоҳу таъоло: инна-л-аброра яшрабуна»
Ин май, ки ту мехурӣ, ҳаром аст,
Мо май нахурем ҷуз ҳалоле.
Ҷаҳд кун, то зи нест ҳаст шавӣ
В-аз шароби Худой маст шавӣ.
Аъҷамитурке саҳар огоҳ шуд
В-аз хумори хамр мутрибхоҳ шуд.
Мутриби ҷон мӯниси мастон бувад,
Нуқлу қуту қуввати маст он бувад,
Мутриб эшонро суйи мастӣ кашид,
Боз мастӣ аз дами мутриб чашид.
Он шароби Ҳақ бад-он мутриб барад
В-ин шароби тан аз ин мутриб чарад.
Ҳар ду гар як ном дорад дар сухан,
Лек шаттон ин ҳасан то он ҳасан.
Иштибоҳе ҳаст лафзе дар баён,
Лек худ ку осмон то ресмон?
Иштироки лафз доим раҳзан аст,
Иштироки габру мӯъмин дар тан аст.
Ҷисмҳо чун кӯзаҳои бастасар,
То ки дар ҳар кӯза чӣ бвад? Он нигар.
Кӯзаи он тан пур аз оби ҳаёт,
Кӯзаи ин тан пур аз заҳри мамот.
Гар ба мазруфаш назар дорӣ, шаҳӣ
В-ар ба зарфаш бингарӣ ту, гумраҳӣ.
Лафзро монандаи ин ҷисм дон,
Маънияшро дар дарун монанди ҷон.
Дидаи тан доимо танбин бувад.
Дидаи ҷон ҷони пурфанбин бувад.
Пас зи нақши лафзҳои маснавӣ
Сурате зол асту ҳодий маънавӣ.
Дар нубӣ фармуд, к-ин Қуръон зи дил,
Ҳодии баъзеву баъзеро музил.
Аллаҳ, Аллаҳ чунки ориф гуфт: «Май
Пеши ориф кай бувад маъдум шай?»
Фаҳми ту чун бодаи шайтон бувад,
Кай туро ваҳми майи раҳмон бувад?
Ин ду анбозанд мутриб бо шароб,
Ин бад-ону он бад-ин орад шитоб.
Пурхуморон аз дами мутриб чаранд,
Мутрибоншон сӯйи майхона баранд.
Он сари майдону ин поёни ӯст,
Дил шуда чун гӯй дар чавгони ӯст.
Дар сар он чӣ ҳаст, гӯш он ҷо равад,
Дар сар ар сафрост, он савдо шавад.
Баъд аз он ин ду ба беҳушӣ раванд,
Волиду мавлуд он ҷо як шаванд.
Чунки карданд оташи шодиву дард,
Мутрибонро турки мо бедор кард.
Мутриб оғозид байте хобнок,
Ки «анилни-л-каъса ё ман ло арок.
Анта ваҷҳи, ло аҷаб ин ло ароҳ,
Ғояту-л-қурби ҳиҷобу-л-иштибоҳ.
Анта ақли, ло аҷаб ин лам арак,
Мин вуфури-л-илтибоси-л-муштабак.
Ҷиъта ақраб анта мин ҳабли-л-варид,
Кам ақул: «ё»? «Ё» нидоъун ли-л-баъид?
Бал уғолитҳум аноди фи-л-қифор,
Кай укаттим ман маъи мимман ағор».
Саҳифаи 18/140
|
Дафтари якум
