 |
Додани шоҳ гавҳарро миёни девон ва маҷмаъ ба дасти вазир, ки ин чанд арзад? Ва муболиға кардани вазир дар қимати ӯ, ки акнун инро бишикан ва гуфтани вазир, ки инро чун бишиканам? Ило охири-л-қиссаШоҳ рӯзе ҷониби девон шитофт,
Ҷумла арконро дар он девон биёфт.
Гавҳаре берун кашид ӯ мустанир,
Пас ноҳодаш зуд дар каффи вазир.
Гуфт: «Чун асту чӣ арзад ин гуҳар?»
Гуфт: «Беҳ арзад зи сад хирвор зар».
Гуфт: «Бишкан». Гуфт: «Чунаш бишканам?»
Некхоҳи махзану молат манам.
Чун раво дорам, ки мисли ин гуҳар,
Ки наёяд дар баҳо, гардад ҳадар?
Гуфт шобошу бидодаш хилъате,
Гавҳар аз вай бистад он шоҳу фатӣ.
Кард исори вазир он шоҳи ҷуд
Ҳар либосу ҳулла, к-ӯ пӯшида буд.
Соатешон кард машғули сухан
Аз қазияй тозаву рози куҳан.
Баъд аз он додаш ба дасти ҳоҷибе,
Ки чӣ арзад ин ба пеши толибе?
Гуфт: «Арзад ин ба нимай мамлакат,
К-иш нигаҳ доро, Худо, аз маҳликат».
Гуфт: «Бишкан». Гуфт: «Эй хуршедтеғ!
Бас дареғ аст ин шикастанро, дареғ.
Қиматаш бигзор, бин тобу лумаъ,
Ки шудаст ин нури рӯз ӯро табаъ.
Даст кай ҷунбад маро дар касри ӯ?
Ки хазинай шоҳро бошам адӯ».
Шоҳ хилъат дод, идрораш фузуд,
Пас даҳон дар мадҳи ақли ӯ гушуд.
Баъди як соат ба дасти мир дод,
Дурро он имтиҳонкун боздод.
ӯ ҳамин гуфту ҳама мирон ҳамин,
Ҳар якеро хилъате дод ӯ самин.
Ҷомагиҳошон ҳамеафзуд шоҳ,
Он хасисонро бибурд аз раҳ ба ҷоҳ.
Инчунин гуфтанд панҷаҳ-шаст асир,
Ҷумла як-як ҳам ба тақлиди вазир.
Гарчи тақлид аст устуни ҷаҳон,
Ҳаст расво ҳар муқаллид з-имтиҳон.
Саҳифаи 172/177
|
Дафтари якум
