 |
Ханда гирифтан он канизакро аз заъфи шаҳвати халифа ва қуввати шаҳвати он амир ва фаҳм кардани халифа аз хандаи канизакЗан бидид он сустии ӯ аз шигифт,
Омад андар қаҳқаҳа, ханда-ш гирифт.
Ёдаш омад мардии он паҳлавон,
Ки бикушт ӯ шеру андомаш чунон.
Ғолиб омад хандаи зан, шуд дароз,
Ҷаҳд мекарду намешуд лаб фароз.
Сахт механдид ҳамчун бангиён,
Ғолиб омад ханда бар суду зиён.
Ҳар чӣ андешид, ханда мефузуд,
Ҳамчу банди сели ногоҳонгушуд.
Гиряву ханда, ғаму шодии дил,
Ҳар якеро маъдане дон мустақил.
Ҳар якеро махзане, мифтоҳи он,
Эй бародар, дар кафи фаттоҳ дон.
Ҳеч сокин менашуд он хандарӯ,
Пас халифа тайра гашту тундхӯ.
Зуд шамшер аз ғилофаш баркашид,
Гуфт: «Сирри ханда вогӯ, эй палид!
Дар дилам з-ин ханда занне уфтод,
Ростӣ гӯ, ишва натвоним дод.
В-ар хилофи ростӣ бифребиям,
Ё баҳонай чарб орӣ ту ба дам,
Ман бидонам, дар дили ман равшанист,
Боядат гуфтан, ҳар он чӣ гуфтанист.
Дар дили шоҳон ту моҳе дон ситабр,
Гарчи гаҳ-гаҳ шуд зи ғафлат зери абр.
Як чароғе ҳаст дар дил вақти гашт,
Вақти хашму ҳирс ояд зери ташт.
Он фаросат ин замон ёри ман аст,
Гар нагӯйӣ он чӣ ҳаққи гуфтан аст,
Ман бад-ин шамшер буррам гарданат,
Суд набвад худ баҳона карданат.
В-ар бигӯйӣ рост, озодат кунам,
Ҳаққи Яздон нашканам, шодат кунам».
Ҳафт мусҳаф он замон барҳам ниҳод,
Хӯрд савганду чунин тақрир дод.
Саҳифаи 168/177
|
Дафтари якум
