 |
Ҳикояти кофире, ки гуфтандаш дар аҳди Абоязид, ки мусулмон шав ва ҷавоб гуфтани ӯ эшонроБуд габре дар замони Боязид,
Гуфт ӯро як мусулмони саъид
Ки чӣ бошад, ки ту ислом оварӣ?
То биёбӣ сад наҷоту сарварӣ.
Гуфт: «Ин имон агар ҳаст, эй мурид!
Он ки дорад шайхи олам Боязид.
Ман надорам тоқати он, тоби он,
К-он фузун ояд зи кӯшишҳои ҷон.
Гарчи дар имону дин номуқинам,
Лек дар имони ӯ бас мӯъминам.
Дорам имон, к-он зи ҷумла бартар аст,
Бас латифу бо фурӯғу бофар аст.
Мӯъмини имони ӯям дар ниҳон,
Гарчи мӯҳрам ҳаст мӯҳкам бар даҳон.
Боз имон худ гар имони шумост,
На бад-он майл астаму на муштаҳост.
Он ки сад майлаш суйи имон бувад,
Чун шуморо дид, он фотир шавад.
З-он ки номе бинаду маъниш не,
Чун биёбонро мафоза гуфтане.
Ишқи ӯ з-оварди имон бифсурад,
Чун ба имони шумо ӯ бингарад».
Саҳифаи 141/177
|
Дафтари якум
