Дар ин айём, мулки нозанинам,
Туро дар субҳи хуршедӣ бубинам.

Барқи зулматсӯз дорад чашми ман,
Ин замон, к-аз чор сӯ гирди маро зулмат гирифт.

Ман дар ин ҷо посбонам,
Посбони зиндагону рӯҳбони мурдагонам.

Ман дар ин раҳ раҳнаварди аввалин ё охирин не,
Дар миёни ибтидою интиҳо

Дар қадамгоҳи бузургон ҳокими яклаҳзагиям,
Сарбаландам, ки маро модар дар ин ҷо зодааст.

Посбони ин заминам, ки ҳама неку бадамро
Бе ягон миннат ба дӯши хеш бардорад беҳ аз ёрони берӯ.

Дар ин ҷо гар биёяд меҳмони хушдилу нийят
Шарофатманд меҳмоне, ки хушпою қадам бошад.

Шавад ороста ин хоки қадим
Ҳамчу як духтари ҳаждаҳсола.

Мон, дар ин гӯшаи зебои замин
Тӯи инсону табиат бошад.

Саҳифаи 1/89