 |
Ҷазаъ нокардани шайхе бар марги фарзандони худ Соҳиронро на, ки Фиръавни лаъин
Кард таҳдиди сиёсат бар замин,
Ки бибуррам дасту потон аз хилоф,
Пас даровезам, надорамтон муъоф.
ӯ ҳамепиндошт, к-эшон дар ҳамон
Ваҳму тахвифанду васвосу гумон.
Ки бувадшон ларзаву тахвифу тарс,
Аз таваҳҳумҳову таҳдидоти нафс.
ӯ намедонист, к-эшон растаанд,
Бар даричай нури дил биншастаанд.
Сояи худро зи худ донистаанд,
Чобуку чусту кашу барҷастаанд.
Ҳовани гардун агар сад борашон,
Хурд кӯбад андар ин гилзорашон.
Асли ин таркибро чун дидаанд,
Аз фурӯғи ваҳм кам тарсидаанд.
Ин ҷаҳон хоб аст, андар зан маист,
Гар равад дар хоб дасте, бок нест.
Гар ба хоб андар, сарат бибрид гоз,
Ҳам сарат барҷост, ҳам умрат дароз.
Гар бибинӣ хоб – дар худро ду ним,
Тандурустӣ, чун бихезӣ, не сақим.
Ҳосил андар хоб нуқсони бадан,
Нест боку не дусад пора шудан.
Ин ҷаҳонро, ки ба сурат қоим аст,
Гуфт пайғамбар, ки ҳулми ноим аст.
Аз раҳи тақлид ту кардӣ қабул,
Соликон ин дида пайдо бе расул.
Рӯз дар хобӣ, магӯ, к-ин хоб нест,
Соя фаръ аст, асл ҷуз маҳтоб нест.
Хобу бедорит он дон, эй азуд,
Ки бибинад хуфта, к-ӯ дар хоб шуд.
ӯ гумон бурда, ки ин дам хуфтаам,
Бехабар з-он, к-ӯст дар хоби дувум.
Кӯзагар гар кӯзаеро бишканад,
Чун бихоҳад, боз худ қоим кунад.
Кӯрро ҳар гом бошад тарси чоҳ,
Бо ҳазорон тарс меояд ба роҳ.
Чун яке мӯйи сияҳ, к-он васфи мост,
Нест бар вай, шайху мақбули Худост.
Чун бувад мӯяш сапед, ар бо х(в)ад аст,
ӯ на пир асту на хоси Эзад аст.
В-ар сари мӯе зи васфаш боқӣ аст,
ӯ на аз арш аст, ӯ офоқӣ аст.
Саҳифаи 79/229
|
Дафтари якум
