 |
Тафсири ояти «ваҷлиб алайҳим бихайлика ва риҷлик» Ту чу азми дин кунӣ бо иҷтиҳод,
Дев бонгат барзанад андар ниҳод.
Ки марав, з-он сӯ бияндеш, эй ғавӣ,
Ки асири ранҷу дарвешӣ шавӣ.
Бенаво гардӣ, зи ёрон вобурӣ,
Хор гардиву пушаймонӣ хурӣ.
Ту зи бими бонги он деви лаъин
Вогурезӣ дар залолат, аз яқин,
Ки ҳало! Фардову пасфардо марост,
Роҳи дин пӯям, ки мӯҳлат пеши мост?
Марг бинӣ боз, к-ӯ аз чаппу рост,
Мекушад ҳамсояро, то бонг хост.
Боз азми дин кунӣ аз бими ҷон,
Мард созӣ хештанро як замон.
Пас силаҳ барбандӣ аз илму ҳикам,
Ки ман аз хавфе, наёрам пой кам.
Боз бонге барзанад бар ту зи макр,
Ки битарсу бозгард аз теғи фақр.
Боз бигрезӣ зи роҳи равшане,
Он силоҳи илму фанро бифганӣ.
Солҳо ӯро ба бонге бандаӣ,
Дар чунин зулмат намад афгандаӣ.
Ҳайбати бонги шаётин халқро
Банда кардасту гирифта ҳалқро.
То чунон навмед шуд ҷоншон зи нур,
Ки равони кофирон з-аҳли қубур.
Ин шикӯҳи бонги он малъун бувад,
Ҳайбати бонги худоӣ чун бувад?
Ҳайбати боз аст бар кабки наҷиб,
Мар магасро нест з-он ҳайбат насиб.
З-он ки набвад боз сайёди магас,
Анкабутон ме-магас гиранду бас.
Анкабути дев, бар чун ту зубоб
Карру фар дорад, на бар кабку уқоб.
Бонги девон галлабони ашқиёст,
Бонги султон посбони авлиёст.
То наёмезад бад-ин ду бонги дур
Қатрае аз баҳри хуш бо баҳри шӯр.
Саҳифаи 211/229
|
Дафтари якум
