 |
Баёни он ки Ҳақ таъоло сурати мулукро сабаби мусаххар кардани ҷабборон, ки мусаххари Ҳақ набошанд, сохтааст, чунонки Мӯсо алайҳиссалом боби сағир сохт бар рабази қудс ҷиҳати рукӯъи ҷабборони банӣ Исроил вақти даромадан, ки «удхулу-л-боба суҷҷадан ва қулу ҳиттатун» Ончунон ки Ҳақ зи гӯшту устухон
Аз шаҳон боби сағире сохт, ҳон!
Аҳли дунё саҷдаи эшон кунанд,
Чунки саҷдай кибриёро душмананд.
Сохт саргиндонаке меҳробашон,
Номи он меҳроб миру паҳлавон.
Лоиқи ин ҳазрати покӣ наед,
Найшакарпокон, шумо холӣ наед.
Он сагонро ин хасон хозеъ шаванд,
Шерро ор аст, к-ӯро биграванд.
Гурба бошад шаҳнаи ҳар мушхӯ,
Муш кӣ бвад, то зи шерон тарсад ӯ?
Хавфи эшон аз килоби Ҳақ бувад,
Хавфашон кай з-офтоби Ҳақ бувад?
«Рабби-ял-аъло»-ст вирди он меҳон,
«Рабби аднӣ» дархури ин аблаҳон.
Муш кай тарсад зи шерони масоф,
Балки он оҳутагони мушкноф.
Рав ба пеши косалес, эй деглес,
Ту-ш худованду валинеъмат навис.
Бас кун, ар шарҳе бигӯям дурдаст,
Хашм гирад миру ҳам донад, ки ҳаст.
Ҳосил он омад, ки бад кун, эй карим!
Бо лаъимон, то ниҳад гардан лаъим.
Бо лаъими нафс, чун эҳсон кунад,
Чун лаъимон нафси бад куфрон кунад.
З-ин сабаб буд, к-аҳли меҳнат шокиранд,
Аҳли неъмат тоғианду мокиранд.
Ҳаст тоғӣ баглари зарринқабо,
Ҳаст шокир хастаи соҳибабо.
Шукр кай рӯяд зи амлоку ниъам?
Шукр мерӯяд зи балвову сақам.
Саҳифаи 141/229
|
Дафтари якум
