|
|
 |
|
|
|
|
|
 |
دفتر سوم |
|
 |
Баёни он ки тоғӣ дар айни қоҳирӣ мақҳур аст ва дар айни мансурӣ маъсур Дузд қаҳри хоҷа карду зар кашид,
ӯ бад-он машғул, худ волӣ расид.
Гар зи хоҷа он замон бигрехтӣ,
Кай бар ӯ волӣ ҳашар ангехтӣ.
Қоҳирии дузд мақҳуриш буд,
З-он ки қаҳри ӯ сари ӯро рабуд.
Ғолибӣ бар хоҷа доми ӯ шавад,
То расад воливу бистонад қавад.
Эй, ки ту бар халқ чира гаштаӣ,
Дар набарду ғолибӣ оғуштаӣ.
Он ба қосид мунҳазим кардасташон,
То туро дар ҳалқа меорад кашон.
Ҳин, аён даркаш пайи ин мунҳазим,
Дармарон, то ту нагардӣ мунхазим.
Чун кашонидат бад-ин шева ба дом,
Ҳамла бинӣ баъд аз он андар зиҳом.
Ақл аз ин ғолиб шудан кай гашт шод?
Чун дар ин ғолиб шудан дид ӯ фасод.
Низ чашм омад хирад, бинои пеш,
Ки Худояш сурма кард аз куҳли хеш.
Гуфт пайғамбар, ки ҳастанд аз фунун
Аҳли ҷаннат, дар хусуматҳо забун.
Аз камоли ҳазму суъизанни хеш,
На зи нақсу баддиливу заъфи кеш.
Дар фиреҳ додан шунида дар «кумун»,
Ҳикмати «лавло риҷолун мӯъминун».
Дасткӯтоҳӣ зи куффори лаъин
Фарз шуд баҳри халоси мӯъминин.
Қиссаи аҳди Ҳудабайя бихон,
«Каффа айдикум намомат» з-он бидон.
Низ андар ғолибӣ ҳам хешро
Дид ӯ мағлуби доми кибриё:
«З-он намехандам ман аз занҷиратон,
Ки бикардам ногаҳон шабгиратон.
З-он ҳамехандам, ки бо занҷиру ғул
Мекашамтон сӯйи сарвистону гул».
Эй аҷаб, к-аз оташи безинҳор
Баста меорематон то сабзазор.
Аз сӯйи дӯзах ба занҷири гарон,
Мекашамтон то биҳишти ҷовидон.
Ҳар муқаллидро дар ин раҳ неку бад
Ҳамчунон баста ба ҳазрат мекашад.
Ҷумла дар занҷири биму ибтило
Мераванд ин раҳ, ба ғайри авлиё.
Мекашанд ин роҳро бегорвор,
Ҷуз касоне воқиф аз асрори кор.
Ҷаҳд кун, то нури ту рахшон шавад,
То сулуку хидматат осон шавад.
Кӯдаконро мебарӣ мактаб ба зӯр,
З-он ки ҳастанд аз фавоид чашмкӯр.
Чун шавад воқиф, ба мактаб медавад,
Ҷонаш аз рафтан шукуфта мешавад.
Меравад кӯдак ба мактаб печ-печ,
Чун надид аз музди кори хеш ҳеч.
Чун кунад дар киса донге дастмузд,
Онгаҳон бехоб гардад шаб чу дузд.
Ҷаҳд кун, то музди тоат даррасад,
Бар мутеъон он гаҳат ояд ҳасад.
«Иътиё карҳан» муқаллидгаштаро,
«Иътиё тавъан» сафобисриштаро.
Ин муҳибби Ҳақ зи баҳри иллате
В-он дигарро беғараз худ хуллате.
Ин муҳибби доя, лек аз баҳри шир
В-он дигар дилдода баҳри ин сатир.
Тифлро аз ҳусни ӯ огоҳ на,
Ғайри шир ӯро аз ӯ дилхоҳ на.
В-он дигар худ ошиқи доя бувад,
Беғараз дар ишқ якроя бувад.
Пас муҳибби Ҳақ ба уммеду ба тарс
Дафтари тақлид мехонад ба дарс.
В-он муҳибби Ҳақ зи баҳри Ҳақ куҷост?
Ки зи ағрозу зи иллатҳо ҷудост.
Гар чунину гар чунон, чун толиб аст,
Ҷазби Ҳақ ӯро суйи Ҳақ ҷозиб аст.
Гар муҳибби Ҳақ бувад «лиғайриҳи,
Кай янолу доиман мин хайриҳи».
Ё муҳибби Ҳақ бувад «лиъайниҳи,
Ло сивоу хоифан мин байниҳи».
Ҳар дуро ин ҷустуҷӯҳо з-он сарест,
Ин гирифтории дил з-он дилбарист.
Саҳифаи 222/229
|
|
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
دفتریکوم