 |
|
|
 |
Мунҷазиб шудани ҷон низ ба олами арвоҳ ва тақозои ӯ ва майли ӯ ба мақарри худ ва мунқатеъ шудан аз аҷзои аҷсом, ки кундаи пойи бози рӯҳанд Гӯяд, эй аҷзои пасти фаршиям!
Ғурбати ман талхтар, ман аршиям.
Майли тан дар сабзаву оби равон
З-он бувад, ки асли ӯ омад аз он.
Майли ҷон андар ҳаёту дар ҳай аст,
З-он ки ҷони ломакон асли вай аст.
Майли ҷон дар ҳикмат асту дар улум,
Майли тан дар боғу роғ асту курум.
Майли ҷон андар тараққиву шараф,
Майли тан дар касбу асбоби алаф.
Майлу ишқи он шараф ҳам сӯйи ҷон,
З-ин «юҳиб»-рову «юҳиббун»-ро бидон.
Ҳосил он ки ҳар кӣ ӯ толиб бувад,
Ҷони матлубаш дар ӯ роғиб бувад.
Гар бигӯям шарҳи ин, беҳад шавад,
Маснавӣ ҳаштодто коғаз шавад.
Одамӣ, ҳайвон, наботиву ҷамод,
Ҳар муроде ошиқи ҳар бемурод.
Бемуродон бар муроде метананд
В-он муродон ҷазби эшон мекунанд.
Лек майли ошиқон лоғар кунад,
Майли маъшуқон хушу хушфар кунад.
Ишқи маъшуқон ду рух афрӯхта,
Ишқи ошиқ ҷони ӯро сӯхта.
Каҳрабо ошиқ ба шакли бениёз,
Коҳ мекӯшад дар он роҳи дароз.
Ин раҳо кун, ишқи он ташнадаҳон
Тофт андар синаи садри ҷаҳон.
Дуди он ишқу ғами оташкада,
Рафта дар махдуми ӯ, мушфиқ шуда.
Лекаш аз номусу бавшу обрӯ
Шарм меомад, ки воҷӯяд аз ӯ.
Раҳматаш муштоқи он мискин шуда,
Салтанат з-ин лутф монеъ омада.
Ақл ҳайрон, к-ин аҷаб ӯро кашид?
Ё кашиш з-он сӯ бад-ин ҷониб расид?
Тарки ҷалдӣ кун, к-аз ин новоқифӣ,
Лаб бибанд, «Аллоҳу аълам би-л-хафӣ».
Ин суханро баъд аз ин мадфун кунам,
Он кашанда мекашад, ман чун кунам?
Кист он, к-ит мекашад, эй муътанӣ!
Он ки менагзорадат, к-ин дам занӣ?
Сад азимат мекунӣ баҳри сафар,
Мекашонад мар туро ҷойи дигар.
З-он бигардонад ба ҳар сӯ он лугом,
То хабар ёбад зи форис асби хом.
Асби зираксор з-он некӯпай аст,
К-ӯ ҳамедонад, ки форис бар вай аст.
ӯ дилатро бар дусад савдо бибаст,
Бемуродат карду пас дилро шикаст.
Чун шикаст ӯ боли он ройи нахуст,
Чун нашуд ҳастии болишкан дуруст?
Чун қазояш ҳабли тадбират сукуст,
Чун нашуд бар ту қазои он дуруст?
215/229
|
|
|
|
|
|
|
|
 |
|
