 |
|
|
 |
Масал задан дар рамидани курраасб аз об хӯрдан ба сабаби шухӯлидани соисон Он ки фармудаст ӯ андар хитоб
«Курраву модар ҳамехӯрданд об.
Мешухӯлиданд ҳар дам он нафар
Баҳри асбон, ки ҳало! Ҳин! Об х(в)ар.
Он шухӯлидан ба курра мерасид,
Сар ҳамебардошт в-аз хур мерамид.
Модараш пурсид, к-эй курра! Чаро
Мерамӣ ҳар соате з-ин истиқо?
Гуфт курра: «Мешухӯланд ин гурӯҳ,
З-иттифоқи бонгашон дорам шикӯҳ.
Пас дилам меларзад, аз ҷо меравад,
З-иттифоқи наъра хавфам мерасад».
Гуфт модар: «То ҷаҳон будаст, аз ин
Корафзоён буданд андар замин».
Ҳин! Ту кори хеш кун, эй арҷманд,
Зуд, к-эшон риши худ бармекананд.
Вақт тангу меравад оби фарох,
Об каш, то бардамад аз ту набот.
Оби Хизр аз ҷӯйи нутқи авлиё
Мехурем, эй ташнаи ғофил! Биё.
Гар набинӣ об, кӯрона, ба фан,
Сӯйи ҷӯ овар сабӯ, дар ҷӯй зан.
Чун шунидӣ, к-андар ин ҷӯ об ҳаст,
Кӯрро тақлид бояд кор баст.
Ҷӯ фурӯ бар машки обандешро,
То гарон бинӣ ту машки хешро.
Чун гарон дидӣ, шавӣ ту мустадил,
Раст аз тақлиди хушк он гоҳ дил.
Гар набинад кӯр оби ҷӯ аён,
Лек донад, чун сабӯ бинад гарон.
Ки зи ҷӯ андар сабӯ обе бирафт,
К-ин сабук буду гарон шуд з-обу зафт.
З-он ки ҳар боде маро дармерабуд,
Бод менарбоядам, сиқлам фузуд.
Мар сафиҳонро рубояд ҳар ҳаво,
З-он ки набвадшон гаронии қуво.
Киштии белангар омад марди шар,
Ки зи боди каж наёбад ӯ ҳазар.
Лангари ақл аст оқилро амон,
Лангаре дарюза кун аз оқилон.
ӯ мададҳои хирад чун даррабуд
Аз хазинай дурри он дарёи ҷуд.
З-ин чунин имдод дил пурфан шавад,
Биҷҳад аз дил, чашм ҳам равшан шавад.
З-он ки нур аз дил бар ин дида нишаст,
То чу дил шуд, дидаи ту отил аст.
Дил чу бар анвори ақлӣ низ зад,
З-он насибе ҳам ба ду дида диҳад.
Пас бидон, к-оби муборак з-осмон
Ваҳйи дилҳо бошаду сидқи баён.
Мо чу он курра ҳам оби ҷӯ х(в)арем,
Сӯйи он васвоси тоъин нангарем.
Пайрави пайғамбаронӣ, раҳ сипар,
Таънаи халқон ҳама боде шумар.
Он худовандон, ки раҳ тай кардаанд,
Гӯш фобонги сагон кай кардаанд?
209/229
|
|
|
|
|
|
|
|
 |
|
