 |
Баёни он ки имони муқаллид хавф асту риҷо Доъии ҳар пеша уммед асту бук,
Гарчи гарданшон зи кӯшиш шуд чу дук.
Бомдодон чун суйи дуккон равад,
Бар умеду буки рӯзӣ медавад.
Буки рӯзӣ набвадат, чун меравӣ?
Хавфи ҳирмон ҳаст, ту чунӣ қавӣ?
Хавфи ҳирмони азал дар касби лут,
Чун накардат суст андар ҷустуҷӯт?
Гӯйӣ: «Гарчи хавфи ҳирмон ҳаст пеш,
Ҳаст андар коҳилӣ ин хавф беш.
Ҳаст дар кӯшиш умедам бештар,
Дорам андар коҳилӣ афзун хатар».
Пас, чаро дар кори дин, эй бадгумон,
Доманат мегирад ин хавфи зиён?
Ё надидӣ, к-аҳли ин бозори мо,
Дар чӣ суданд анбиёву авлиё?
З-ин дукон рафтан, чӣ коншон рӯ намуд,
Андар ин бозор чун бастанд суд?
Оташ онро ром чун халхол шуд,
Баҳр онро ром шуд, ҳаммол шуд.
Оҳан онро ром шуд, чун мум шуд,
Бод онро бандаву маҳкум шуд.
Страница 146/229
|
Первая тетрадь
