 |
Ҳикояти назр кардани сагон ҳар зимистон, ки ин тобистон чун биёяд, хона созем аз баҳри зимистон Саг зимистон ҷамъ гардад устухон-ш,
Захми сармо хурд гардонад чунон-ш,
К-ӯ бигӯяд к-ин қадар тан, ки манам,
Хонае аз санг бояд карданам.
Чунки тобистон биёяд, ман ба чанг
Баҳри сармо хонае созам зи санг».
Чунки тобистон биёяд аз гушод
Устухонҳо паҳн гардад, пӯст шод.
Гӯяд ӯ чун зафт бинад хешро:
«Дар кадомин хона гунҷам, эй киё!»
Зафт гардад, по кашад дар сояе,
Коҳиле, сере, ғаре, худрояе.
Гӯядаш дил: «Хонае соз, эй аму!»
Гӯяд ӯ: «Дар хона кай гунҷам? Бигӯ».
Устухони ҳирси ту дар вақти дард
Дарҳам ояд, хурд гардад дар навард.
Гӯӣ: «Аз тавба бисозам хонае,
Дар зимистон бошадам астонае».
Чун бишуд дарду шудат он ҳирс зафт,
Ҳамчу саг савдои хона аз ту рафт.
Шукри неъмат хуштар аз неъмат бувад,
Шукрбора кай суйи неъмат равад?
Шукр ҷони неъмату неъмат чу пӯст,
З-он ки шукр орад туро то кӯйи дӯст.
Неъмат орад ғафлату шукр интибоҳ,
Сайди неъмат кун ба доми шукри шоҳ.
Неъмати шукрат кунад пурчашму мир,
То кунӣ сад неъмат исори фақир.
Сер нӯшӣ аз таъому нуқли Ҳақ,
То равад аз ту шикамхориву дақ.
Страница 133/229
|
Первая тетрадь
