 |
Ҷавоби он масал, ки мункирон гуфтанд аз рисолати харгӯш, пайғоми пилро аз моҳи осмон Сирри он харгӯш дон деви фазул,
Ки ба пеши нафси ту омад расул.
То ки нафси гӯлро маҳрум кард,
З-оби ҳайвоне, ки аз вай Хизр х(в)ард.
Божгуна кардаӣ маънишро,
Куфр гуфтӣ, мустаъид шав нешро.
Изтироби моҳ гуфтӣ дар зулол,
Ки битарсонид пилонро шағол?
Қиссаи харгӯшу пил ориву об?
Хашяти пилон зи маҳ дар изтироб?
Ин чӣ монад охир, эй кӯрони хом
Бо маҳе, ки шуд забунаш хосу ом?
Чӣ маҳу чӣ офтобу чӣ фалак,
Чӣ уқулу чӣ нуфусу чӣ малак.
Офтоби офтоби офтоб,
Ин чӣ мегӯям? Магар ҳастам ба хоб!
Сад ҳазорон шаҳрро хашми шаҳон
Сарнигун кардаст, эй бадгумраҳон!
Кӯҳ бар худ мешикофад сад шикоф,
Офтобе аз кусуфаш дар шуғоф.
Хашми мардон хушк гардонад саҳоб,
Хашми дилҳо кард оламҳо хароб.
Бингаред, эй мурдагони беҳанут,
Дар сиёсатгоҳи шаҳристони Лут.
Пил худ чӣ бвад? Ки се мурғи парон
Кӯфтанд он пилгонро устухон.
Азъафи мурғон абобил асту ӯ
Пилро бидриду напзирад руфӯ.
Кист к-ӯ нашнид он тӯфони Нӯҳ?
Ё масофи лашкари Фиръавну рӯҳ.
Рӯҳашон бишкасту андар об рехт,
Зарра-зарра обашон бармегусехт.
Кист к-ӯ нашнид аҳволи Самуд?
В-он ки сарсар одиёнро мерабуд.
Чашм боре андар он пилон гушо,
Ки будандӣ пилкуш андар вағо.
Ончунон пилону шоҳони залум
Зери хашми дил ҳамеша дар руҷум.
То абад аз зулмате дар зулмате
Мераванду нест ғавсе, раҳмате.
Номи неку бад магар нашнидаед?
Ҷумла диданду шумо нодидаед?
Дидаро нодида меоред, лек
Чашматонро вогушояд марг нек.
Гир, олам пур бувад хуршеду нур,
Чун равӣ дар зулмате монанди гӯр.
Бенасиб ойӣ аз он нури азим,
Бастаравзан бошӣ аз моҳи карим.
Ту даруни чоҳ рафтастӣ зи кох,
Чӣ гунаҳ дорад ҷаҳонҳои фарох?
Ҷон ки андар васфи гурге монад ӯ,
Чун бибинад рӯйи Юсуфро? Бигӯ.
Лаҳни довудӣ ба сангу кӯҳ расид,
Гӯши он сангиндилонаш кам шунид.
Офарин бар ақлу бар инсоф бод
Ҳар замон, «валлоҳу аълам биррашод».
«Саддиқу, руслан кироман, ё сабо,
Саддиқу рӯҳан сабоҳо ман сабо.
Саддиқу ҳум, ҳум шумусун толиъат,
Юъминукум мин махозӣ-л-қориъат.
Саддиқуҳум, ҳум будурун зоҳират,
Қабла ан юлқукуму би-с-соҳират.
Саддиқуҳум, ҳум масобиҳу-д-дуҷо,
Акримуҳум, ҳум мафотеҳу-р-раҷо.
Саддиқу ман лайса ярҷу хайракум,
Ло тазиллу, ло тасидду ғайракум».
Порсӣ гӯем, ҳин, тозӣ биҳил,
Ҳиндуи он турк бош, эй обу гил!
Ҳин! Гувоҳиҳои шоҳон бишнавед,
Бигравиданд осмонҳо, бигравед.
Саҳифаи 130/229
|
دفتریکوم
