 |
Ваҳй омадан ба модари Мӯсо, ки Мӯсоро дар об афган Боз ваҳй омад, ки дар обаш фиган,
Рӯй дар уммед дору мӯ макан.
Дарфиган дар Нилашу кун эътимед,
Ман туро дар вай расонам рӯсапед.
Ин сухан поён надорад, макрҳош
Ҷумла мепечид ҳам дар соқу пош.
Садҳазорон тифл мекушт ӯ бурун,
Мӯсӣ андар садри хона, дар дарун.
Аз ҷунун мекушт, ҳар ҷо буд ҷанин,
Аз ҳиял он кӯрчашми дурбин.
Аждаҳо буд макри Фиръавни ануд,
Макри шоҳони ҷаҳонро хӯрда буд.
Лек аз ӯ фиръавнтар омад падид,
Ҳам варо, ҳам макри ӯро даркашид.
Аждаҳо буду асо шуд аждаҳо,
Ин бихӯрд онро ба тавфиқи Худо.
Даст шуд болои даст, ин то куҷо?
То ба Яздон, ки «илайҳи-л-мунтаҳо».
К-он яке дарёст беғавру карон,
Ҷумла дарёҳо чу селе пеши он.
Ҳилаҳову чораҳо гар аждаҳост,
Пеши «иллаллоҳ» онҳо ҷумла «ло»ст.
Чун расид ин ҷо баёнам, сар ниҳод,
Маҳв шуд, «валлоҳу аълам биррашод».
Он чӣ дар Фиръавн буд, он дар ту ҳаст,
Лек аждарҳот маҳбуси чаҳ аст.
Эй дареғ, ин ҷумла аҳволи ту аст,
Ту бар он Фиръавн бархоҳиш баст.
Гар зи ту гӯянд, ваҳшат зоядат
В-ар зи дигар, офсон бинмоядат.
Чӣ харобат мекунад? Нафси лаъин,
Дур меандозадат сахт ин қарин.
Оташатро ҳезуми Фиръавн нест
В-арна чун Фиръавн ӯ шӯълазанест.
Саҳифаи 37/229
|
دفتریکوم
