 |
Эмин будани Балъами Боъур, ки имтиҳонҳо кард ҳазрат ӯро ва аз онҳо рӯйсапед омада буд Балъами Боъуру Иблиси лаъин,
З-имтиҳони охирин гашта маҳин.
ӯ ба даъвӣ майли давлат мекунад,
Меъдааш нафрини сиблат мекунад.
К-он чи пинҳон мекунад, пайдош кун,
Сӯхт моро, эй Худо, расвош кун.
Ҷумла аҷзои танаш хасми вайанд,
К-аз баҳоре лофад, эшон дар дайанд.
Лоф вододи карамҳо мекунад,
Шохи раҳматро зи бун бармеканад.
Ростӣ пеш ор ё хомӯш кун
В-онгаҳон раҳмат бибину нӯш кун.
Он шикам хасми сиболи ӯ шуда,
Даст пинҳон дар дуъо андар зада.
К-эй Худо! Расво кун ин лофи лиъом,
То биҷунбад сӯйи мо раҳми киром.
Мустаҷоб омад дуъои он шикам,
Сӯзиши ҳоҷат бизад берун алам.
Гуфт Ҳақ: «Гар фосиқӣ в-аҳли санам,
Чун маро хонӣ, иҷобатҳо кунам.
Ту дуъоро сахт гиру мешахул,
Оқибат бирҳонадат аз дасти ғул».
Чун шикам худро ба ҳазрат дарсупурд,
Гурба омад, пӯсти он дунба бибурд.
Аз паси гурба давиданд, ӯ гурехт,
Кӯдак аз тарси итобаш ранг рехт.
Омад андар анҷуман он тифли хурд,
Обрӯйи марди лофиро бибурд.
Гуфт: «Он дунба, ки ҳар субҳе бад-он
Чарб мекардӣ лабону сиблатон
Гурба омад, ногаҳонаш даррабуд,
Бас давидему накард он ҷаҳд суд».
Ханда омад ҳозиронро аз шигифт,
Раҳмҳошон боз ҷунбидан гирифт.
Даъваташ карданду сераш доштанд,
Тухми раҳмат дар заминаш коштанд.
ӯ чу завқи ростӣ дид аз киром,
Бе такаббур ростиро шуд ғулом.
Саҳифаи 22/229
|
دفتریکوم
