 |
Навохтани Маҷнун он сагро, ки муқими кӯйи Лайлӣ буд Ҳамчу Маҷнун, к-ӯ сагеро менавохт,
Бӯсааш медоду пешаш мегудохт.
Гирди ӯ мегашт хозеъ дар тавоф,
Ҳам ҷулоби шаккараш медод соф.
Булфузуле гуфт: «Эй Маҷнуни хом,
Ин чӣ шайд аст, ин ки меорӣ мудом?
Пӯзи саг доим палидӣ мехурад,
Мақъади худро ба лаб меистурад».
Айбҳои саг басе ӯ баршумурд,
Айбдон аз ғайбдон бӯйе набурд.
Гуфт Маҷнун: «Ту ҳама нақшиву тан,
Андарову бингараш аз чашми ман,
К-ин тилисми бастаи мавлост ин,
Посбони кӯчаи Лайлост ин.
Ҳимматаш бину дилу ҷону шинохт,
К-ӯ куҷо бигзиду маскангоҳ сохт.
ӯ саги фаррухрухи Каҳфи ман аст,
Балки ӯ ҳам дарду ҳам лаҳфи ман аст.
Он саге, ки бошад андар кӯйи ӯ,
Ман ба шерон кай диҳам як мӯйи ӯ?»
Эй, ки шерон мар сагонашро ғулом,
Гуфт имкон нест, хомуш, вассалом.
Гар зи сурат бигзаред, эй дӯстон,
Ҷаннат асту гулситон дар гулситон.
Сурати «худ» чун шикастӣ, сӯхтӣ,
«Сурати кул»-ро шикаст омӯхтӣ.
Баъд аз он ҳар суратеро бишканӣ,
Ҳамчу Ҳайдар боби Хайбар барканӣ.
Суғбаи сурат шуд он хоҷай салим,
Ки ба деҳ мешуд ба гуфторе сақим.
Сӯйи доми он тамаллуқ шодмон,
Ҳамчу мурғе сӯйи донай имтиҳон.
Аз карам донист мурғ он донаро,
Ғоиби ҳирс аст на ҷуд он ато.
Мурғакон дар тамъи дона шодмон,
Сӯйи он тазвир паррону давон.
Гар зи шодий хоҷа огоҳат кунам,
Тарсам, эй раҳрав, ки бегоҳат кунам.
Мухтасар кардам, чу омад деҳ падид,
Худ набуд он деҳ. Раҳи дигар гузид.
Қурби моҳе деҳ ба деҳ метохтанд,
З-он ки роҳи деҳ накӯ нашнохтанд.
Ҳар кӣ дар раҳ бе қаловузе равад,
Ҳар дурӯза роҳ садсола шавад.
Ҳар кӣ тозад сӯйи Каъба бе далел,
Ҳамчу ин саргаштагон гардад залил.
Ҳар кӣ гирад пешае бе усто,
Ришханде шуд ба шаҳру русто.
Ҷуз ки нодир бошад андар хофиқайн,
Одамӣ сар барзанад бе волидайн.
Мол ӯ ёбад, ки касбе мекунад,
Нодире бошад, ки бар ганҷе занад.
Мустафое ку, ки ҷисмаш ҷон бувад?
То ки раҳмон «аллама-л-Қуръон» бувад.
Аҳли танро ҷумла «аллам би-л-қалам»,
Восита афрошт дар базли карам.
Ҳар ҳарисе ҳаст маҳрум, эй писар,
Чун ҳарисон так марав, оҳистатар.
Андар он раҳ ранҷҳо диданду тоб,
Чун азоби мурғи хокӣ дар изоб.
Сер гашта аз деҳу аз русто
В-аз шакаррези чунон ноусто.
Саҳифаи 18/229
|
دفتریکوم
