|
|
|
Поиск |
|
|
Воридшавӣ
|
|
Книга наставление |
Не диво, что стремлюсь я в край родной:
Ведь родина, как жизнь, душе близка.
Прольют на море дождик проливной,
Из моря же взяв воду, облака.
Кто с перлами знаком и с их ценой,
Того влечет в глубины рудника.
Везир - на высшей службе должностной,
А всё ж в семью его манит тоска.
И соколу милее дол степной,
А не почет и шахская рука!
Хафиз Хорезми |
|
www.termcom.tj |
Сделать стартовой
Добавить в избранное
Пишите нам!
О сайте
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Шоирони ҳамасри Рӯдакӣ |
|
|
АБУЛАББОСИ ҚАССОБ
Абулаббос Аҳмад ибни Муҳаммад ибни Абдулкарими Омулӣ аз ҷумлаи машоихи маъруфи сӯфия буд ва дар охири асри Х мезист. Ӯ касби қассобӣ дошт ва бо ҳамин пеша таъмини зиндагонӣ мекард. Лақаби Абулаббос ҳам, ки «Қассоб» аст, аз ҳамин касби ӯ манша гирифтааст. Абулаббоси Қассоб дар шаҳри Омул хонақоҳ дошт ва Абулҳасани Харақонию Абӯсаъид Абулхайр як-ду сол дар назди ӯ қарор доштаанд. Зикри аҳволу маноқиби ӯ дар китобҳои тасаввуфи омадааст. Як байт ва як рубоии зайли Абулаббоси Қассоб ба тавассути «Номаҳо» ва «Тамҳидот»-и Айнулқузоти Ҳамадонӣ то замони мо расидааст:
Чандон барам нар ман ном, Пои деворею рой ме ном.
Саҳифаи 1/2
| | | | | | | << Саҳифаи пештара | Мундариҷа | Саҳифаи дигар >>
|
|
|
|
|
|