 |
|
|
| Поиск |
|
|
|
|
Воридшавӣ
|
|
|
| Книга наставление |
Всевышний спас меня от горя, четыре качества мне дав:
Прославленное имя, разум, здоровье и хороший нрав.
Любой, кому даны всевышним четыре качества такие,
Пройдет свой долгий путь без горя, людских печалей не узнав.
Рудаки |
|
| www.termcom.tj |
Сделать стартовой
Добавить в избранное
Пишите нам!
О сайте
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
|
|
Шестая тетрадь |
|
 |
Тавзеъ кардани поймард дар ҷумлаи шаҳри Табрез ва ҷамъ шудани андак чиз ва рафтани он ғариб ба турбати мӯҳтасиб ба зиёрат ва ин қиссаро бар сари гӯри ӯ гуфтан ба тариқи таваҷҷӯҳ ило охириҳ Воқиъай он воми ӯ машҳур шуд,
Поймард аз дарди ӯ ранҷур шуд.
Аз пайи тавзеъ гирди шаҳр гашт,
Аз тамаъ мегуфт ҳар ҷо саргузашт.
Ҳеч н-овард аз раҳи кудя ба даст
Ғайри сад динор он кудяпараст.
Поймард омад бад-ӯ, дасташ гирифт,
Шуд ба гӯри он карими бас шигифт.
Гуфт: «Чун тавфиқ ёбад бандае,
Ки кунад меҳмонии фархундае.
Моли худ исори роҳи ӯ кунад,
Ҷоҳи худ исори ҷоҳи ӯ кунад.
Шукри ӯ шукри Худо бошад яқин,
Чун ба эҳсон кард тавфиқаш қарин.
Тарки шукраш тарки шукри Ҳақ бувад,
Ҳаққи ӯ лошак ба Ҳақ мулҳақ бувад.
Шукр мекун мар Худоро дар ниъам,
Низ мекун шукру зикри хоҷа ҳам».
Раҳмати модар агарчӣ аз Худост,
Хидмати ӯ ҳам фаризасту сазост.
З-ин сабаб фармуд Ҳақ: «Саллу алайҳ»,
Ки Муҳаммад буд «мӯҳтолун илайҳ».
Дар қиёмат бандаро гӯяд Худо:
«Ҳин, чӣ кардӣ, он чӣ додам мар туро?»
Гӯяд: «Эй раб, шукри ту кардам ба ҷон,
Чун зи ту буд асли он рӯзиву нон».
Гӯядаш Ҳақ: «На, накардӣ шукри ман,
Чун накардӣ шукри он икром фан.
Бар кариме кардаӣ зулму ситам,
На зи дасти ӯ расидат неъматам?»
Чун ба гӯри он валинеъмат расид,
Гашт гирён зору омад дар нашид.
Гуфт: «Эй пушту паноҳи ҳар набил,
Муртаҷову ғавси «абноъу-с-сабил».
Эй ғами арзоқи мо бар хотират,
Эй чу ризқи ом эҳсону бират.
Эй фақиронро ашира-в волидайн,
Дар хароҷу харҷу дар ифоъи дайн.
Эй чу баҳр аз баҳри наздикон гуҳар
Додаву тӯҳфа суйи дурон матар.
Пушти мо гарм аз ту буд, эй офтоб,
Равнақи ҳар қасру ганҷи ҳар хароб.
Эй дар абрӯят надида кас гиреҳ,
Эй чу Микойил роду ризқдеҳ.
Эй дилат пайваста бо дарёи ғайб,
Эй ба Қофи макрумат анқои ғайб.
Ёд н-оварда, ки аз молам чӣ рафт,
Сақфи қасди ҳимматат ҳаргиз накафт.
Эй ману сад ҳамчу ман дар моҳу сол
Мар туро чун насли ту гашта аёл.
Нақди мову ҷинси мову рахти мо,
Номи мову фахри мову бахти мо.
Ту намурдӣ, нозу бахти мо бимурд,
Айши мову ризқи муставфо бимурд.
«Воҳидун ка-л-алф» дар разму карам,
Сад чу Ҳотам гоҳи исори ниъам.
Ҳотам ар мурда ба мурда медиҳад,
Гирдаконҳои шумурда медиҳад.
Ту ҳаёте медиҳӣ дар ҳар нафас,
К-аз нафисӣ менагунҷад дар нафас.
Ту ҳаёте медиҳӣ бас пойдор
Нақди зарри бекасоду бешумор.
Ворисе нобуда як хӯйи туро,
Эй фалак саҷдакунон кӯйи туро.
Халқро аз гурги ғам лутфат шубон,
Чун калимуллаҳ шубони меҳрубон.
Гӯсфанде аз калимуллаҳ гурехт,
Пойи Мӯсо обила шуд, наъл рехт.
Дар пайи ӯ то ба шаб дар ҷустуҷӯ
В-он рама ғоиб шуда аз чашми ӯ.
Гӯсфанд аз мондагӣ шуд сусту монд,
Пас калимуллоҳ гард аз вай фишонд.
Каф ҳамемолид бар пушту сараш,
Менавохт аз меҳр ҳамчун модараш.
Ним зарра тайрагиву хашм не,
Ғайри меҳру раҳму оби чашм не.
Гуфт: «Гирам, бар манат раҳме набуд,
Табъи ту бар худ чаро истам намуд?»
Бо малоик гуфт Яздон он замон,
Ки нубувватро ҳамезебад фалон.
Мустафо фармуд худ, ки ҳар набӣ
Кард чӯпониш, барно ё сабӣ.
Бе шубонӣ кардану он имтиҳон
Ҳақ надодаш пешвоии ҷаҳон.
Гуфт соил: «Ҳам ту низ, эй паҳлавон!»
Гуфт: «Ман ҳам будаам даҳрӣ шубон».
То шавад пайдо вақору сабрашон,
Кардашон пеш аз нубувват Ҳақ шубон.
Ҳар амире, к-ӯ шубонии башар
Ончунон орад, ки бошад мӯътамар.
Ҳилми Мӯсовор андар раъйи х(в)ад
ӯ ба ҷо орад ба тадбиру хирад.
Лоҷарам Ҳаққаш диҳад чӯпоние,
Бар фарози чархи маҳ, рӯҳоние.
Ончунон ки анбиёро з-ин риъо
Баркашиду дод раъйи асфиё.
Хоҷа! Боре ту дар ин чӯпониат,
Кардӣ, он чӣ кӯр гардад шониат.
Донам он ҷо дар мукофот Эзадат
Сарварии ҷовидона бахшадат.
Бар умеди каффи чун дарёи ту,
Бар вазифа додану ифои ту.
Вом кардам нӯҳ ҳазор аз зар газоф,
Ту куҷоӣ, то шавад ин дурд соф.
Ту куҷоӣ, то ки хандон чун чаман,
Гӯйӣ, бистон ону деҳ чандон зи ман.
Ту куҷоӣ, то маро хандон кунӣ,
Лутфу эҳсон чун худовандон кунӣ.
Ту куҷоӣ, то барӣ дар махзанам,
То кунӣ аз вому фоқа эминам.
Ман ҳамегӯям басу ту муфзилам
Гуфта, к-ин ҳам гир аз баҳри дилам.
Чун ҳамегунҷад ҷаҳоне зери тин?
Чун бигунҷад осмоне дар замин?
Ҳошалиллаҳ, ту бурунӣ з-ин ҷаҳон,
Ҳам ба вақти зиндагӣ, ҳам ин замон.
Дар ҳавои ғайб мурғе мепарад,
Сояи ӯ бар замине мезанад.
Ҷисм сояй сояи сояй дил аст,
Ҷисм кай андархури пояй дил аст?
Мард хуфта, рӯҳи ӯ чун офтоб
Дар фалак тобону тан дар ҷомахоб.
Ҷон ниҳон андар хало ҳамчун сиҷоф,
Тан тақаллуб мекунад зери лиҳоф.
Рӯҳ чун «мин амри раббӣ» мухтафист,
Ҳар мисоле, ки бигӯям, мунтафист.
Эй аҷаб, ку лаъли шаккарбори ту
В-он ҷавоботи хушу асрори ту?
Эй аҷаб, ку он ақиқи қандхо?
Он калиди қуфли мушкилҳои мо.
Эй аҷаб, ку он дами чун зулфиқор?
Он ки кардӣ ақлҳоро беқарор.
Чанд ҳамчун фохта кошонаҷӯ?
Куву куву куву куву куву ку.
Ку ҳамон ҷо, ки сифоти раҳмат аст?
Қудрат асту нузҳат асту фатнат аст.
Ку ҳамон ҷо, ки дилу андешааш
Доим он ҷо буд чу шеру бешааш?
Ку ҳамон ҷо, ки умеди марду зан
Меравад дар вақти андӯҳу ҳазан?
Ку ҳамон ҷо, ки ба вақти иллате
Чашм паррад бар умеди сиҳҳате?
Он тараф, ки баҳри дафъи зиштие,
Бод ҷӯйӣ баҳри кишту киштие.
Он тараф, ки дил ишорат мекунад,
Чун забон «ё ҳу» иборат мекунад.
ӯ маъал-Лоҳ аст бе ку-ку ҳаме,
Кош ҷӯлоҳона «моку» гуфтаме.
Ақли мо ку, то бибинад Ғарбу Шарқ,
Рӯҳҳоро мезанад сад гуна барқ.
Ҷазру маддаш буд ба баҳре дар забад,
Мунтаҳӣ шуд ҷазру боқӣ монд мад.
Нӯҳ ҳазорам вому ман бе дастрас,
Ҳаст сад динор аз ин тавзеъу бас.
Ҳақ кашидат, мондам дар кашмакаш,
Меравам навмед, эй хоки ту х(в)аш.
Ҳиммате медор дар пурҳасратат,
Эй ҳумоюн рӯю дасту ҳимматат.
Омадам бар чашмаву асли уюн,
Ёфтам дар вай ба ҷойи об хун.
Чарх он чарх аст, он маҳтоб нест,
Ҷӯй он ҷӯй аст, об он об нест.
Мӯҳсинон ҳастанд, ку он мустатоб?
Ахтарон ҳастанд, ку он офтоб?
Ту шудӣ сӯйи Худо, эй мӯҳтарам?
Пас ба сӯйи Ҳақ равам ман низ ҳам.
Маҷмаъу пойи алам «маъва-л-қурун»,
Ҳаст Ҳақ «куллун ладайно муҳзарун».
Нақшҳо, гар бехабар, гар бохабар,
Дар кафи наққош бошад мухтасар.
Дам ба дам дар сафҳаи андешашон
Сабту маҳве мекунад он бенишон.
Хашм меорад, ризоро мебарад,
Бухл меорад, сахоро мебарад.
Ним лаҳзай мудракотам шому ғадв
Ҳеч холӣ нест з-ин исботу маҳв.
Кӯзагар бо кӯза бошад корсоз,
Кӯза аз худ кай шавад паҳну дароз?
Чӯб дар дасти даравгар мӯътакиф
В-арна чун гардад бурида-в мӯъталиф?
Ҷома андар дасти хайёте бувад
В-арна аз худ чун бидӯзад ё дарад?
Машк бо саққо бувад, эй мунтаҳӣ
В-арна аз худ чун шавад пур ё тиҳӣ?
Ҳар даме пур мешавӣ, тӣ мешавӣ,
Пас бидон, ки дар кафи сунъи вайӣ.
Чашмбанд аз чашм рӯзе кай равад,
Сунъ аз сонеъ чӣ сон шайдо шавад?
Чашм дорӣ ту, ба чашми худ нигар,
Мангар аз чашми сафеҳе бехабар.
Гӯш дорӣ ту, ба гӯши худ шунав,
Гӯши гӯлонро чаро бошӣ гарав?
Бе зи тақлиде назарро пеша кун,
Ҳам барои ақли худ андеша кун.
Страница 98/140
|
|
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
Первая тетрадь