 |
Руҷӯъ кардан ба қиссаи он шахс, ки ба ӯ ганҷ нишон доданд ба Миср ва баёни тазаррӯъи ӯ аз дарвешӣ ба ҳазрати Ҳақ Марди меросӣ чу хӯрду шуд фақир,
Омад андар ё рабу гиря-в нафир.
Худ кӣ кӯбад ин дари раҳматнисор,
Ки наёбад дар иҷобат сад баҳор.
Хоб дид ӯ, ҳотифе гуфт, ӯ шунид,
Ки ғанои ту ба Миср ояд падид.
Рав ба Миср, он ҷо шавад кори ту рост,
Кард кудятро қабул, ӯ муртаҷост.
Дар фалон мавзеъ яке ганҷест зафт,
Дар пайи он боядат то Миср рафт.
Бе диранге, ҳин, зи Бағдод, эй нажанд!
Рав ба сӯйи Мисру манбатгоҳи қанд.
Чун зи Бағдод омад ӯ то сӯйи Миср,
Гарм шуд пушташ, чу дид ӯ рӯйи Миср.
Бар умеди ваъдаи ҳотиф, ки ганҷ
Ёбад андар Миср баҳри дафъи ранҷ:
«Дар фалон кӯю фалон мавзеъ дафин
Ҳаст ганҷе сахт нодир, бас гузин».
Лек нафқа-ш бешу кам чизе намонд,
Хост даққе бар авомуннос ронд.
Лек шарму ҳимматаш доман гирифт,
Хешро дар сабр афшурдан гирифт.
Боз нафсаш аз маҷоъат бартапид,
З-интиҷоъу хостан чора надид.
Гуфт: «Шаб берун равам ман нарм-нарм,
То зи зулмат н-оядам дар кудя шарм.
Ҳамчу шабкуке кунам шаб зикру бонг,
То расад аз бомҳоям ним донг».
Андар ин андеша, берун шуд ба кӯй
В-андар ин фикрат ҳамешуд сӯ ба сӯй.
Як замон монеъ ҳамешуд шарму ҷоҳ,
Як замоне ҷӯъ мегуфташ бихоҳ.
Пой пешу пой пас то сулси шаб,
Ки бихоҳам ё бихусбам хушклаб?
Саҳифаи 120/140
|
دفتریکوم
