 |
Тайра шудани қозӣ аз силии дарвеш ва сарзаниш кардани сӯфӣ қозиро Гашт қозӣ тайра, сӯфӣ гуфт: «Ҳай,
Ҳукми ту адл аст, лошак нест ғай.
Он чӣ напсандӣ ба худ, эй шайхи дин,
Чун писандӣ бар бародар, эй амин?
Ин надонӣ, ки пайи ман чаҳ канӣ,
Ҳам дар он чаҳ оқибат худ афганӣ?
«Ман ҳафар биъран» нахондӣ аз хабар?
Он чӣ хондӣ, кун амал, ҷони падар!
Ин яке ҳукмат чунин буд дар қазо,
Ки туро овард силӣ бар қафо.
Вой бар аҳкоми дигарҳои ту,
То чӣ орад бар сару бар пойи ту?
Золимеро раҳм орӣ аз карам?
Ки барои нафқа бодат се дирам.
Дасти золимро бибур, чӣ ҷойи он,
Ки ба дасти ӯ ниҳӣ ҳукму инон?
Ту бад-он буз монӣ, эй маҷҳули дод,
Ки нажоди гургро ӯ шир дод».
Страница 48/140
|
Первая тетрадь
