 |
«Лайса ли-л-мозина ҳамму-л-мавт, иннамо лаҳум ҳасрату-л-фавт» Рост гуфтаст он сипаҳдори башар,
Ки ҳар он, ки кард аз дунё гузар.
Несташ дарду дареғу ғабни мавт,
Балки ҳасташ сад дареғ аз баҳри фавт,
Ки чаро қибла накардам маргро?
Махзани ҳар давлату ҳар баргро.
Қибла кардам ман ҳама умр аз ҳавал,
Он хаёлоте, ки гум шуд дар аҷал.
Ҳасрати он мурдагон аз марг нест,
З-онст, к-андар нақшҳо кардем ист.
Мо надидем ин ки он нақш асту каф,
Каф зи дарё ҷунбаду ёбад алаф.
Чунки баҳр афганд кафҳоро ба бар,
Ту ба гӯристон рав, он кафҳо нигар.
Пас бигӯ, ку ҷунбишу ҷавлонатон?
Баҳр афгандаст дар буҳронатон?
То бигӯяндат ба лаб не, бал ба ҳол,
Ки зи дарё кун, на аз мо, ин суол.
Нақши чун каф кай биҷунбад бе зи мавҷ?
Хок бе боде куҷо ояд ба авҷ?
Чун ғубори нақш дидӣ, бод бин,
Каф чу дидӣ, қулзуми эҷод бин.
Ҳин, бубин, к-аз ту назар ояд ба кор,
Боқият шаҳмеву лаҳме, пуду тор.
Шаҳми ту дар шамъҳо нафзуд тоб,
Лаҳми ту махмурро н-омад кабоб.
Даргузор ин ҷумла танро дар басар,
Дар назар рав, дар назар рав, дар назар.
Як назар ду газ ҳамебинад зи роҳ,
Як назар ду кавн диду рӯйи шоҳ.
Дар миёни ин ду фарқе бешумор
Сурма ҷӯ «валлоҳу аълам би-с-сирор».
Чун шунидӣ шарҳи баҳри нестӣ,
Кӯш доим, то бар ин баҳр истӣ.
Чунки асли коргоҳ он нестист,
Ки халову бенишон асту тиҳист.
Ҷумла устодон пайи изҳори кор,
Нестӣ ҷӯянду ҷойи инкисор.
Лоҷарам устоди устодон самад,
Коргоҳаш нестиву «ло» бувад.
Ҳар куҷо ин нестӣ афзунтар аст,
Кори Ҳаққу коргоҳаш он сар аст.
Нестӣ чун ҳаст болойин табақ,
Бар ҳама бурданд дарвешон сабақ.
Хоса дарвеше, ки шуд беҷисму мол,
Кор фақри ҷисм дорад, на суол.
Соил он бошад, ки моли ӯ гудохт,
Қонеъ он бошад, ки ҷисми хеш бохт.
Пас, зи дард акнун шикоят бармадор,
К-ӯст сӯйи нест асбе роҳвор.
Ин қадар гуфтем, боқӣ фикр кун,
Фикр агар ҷомид бувад, рав зикр кун.
Зикр орад фикрро дар эҳтизоз,
Зикрро хуршеди ин афсурда соз.
Асл худ ҷазб аст, лек, эй хоҷатош!
Кор кун, мавқуфи он ҷазба мабош.
З-он ки тарки кор чун нозе бувад,
Ноз кай дархурди ҷонбозӣ бувад?
На қабул андеш, на рад, эй ғулом!
Амррову наҳйро мебин мудом.
Мурғи ҷазба ногаҳон паррад зи уш,
Чун бидидӣ субҳ, шамъ он гаҳ бикуш.
Чашмҳо чун шуд гузора, нури ӯст,
Мағзҳо мебинад ӯ дар айни пӯст.
Бинад андар зарра хуршеди бақо,
Бинад андар қатра кулли баҳрро.
Саҳифаи 46/140
|
دفتریکوم
