 |
Таъҷил фармудани подшоҳ Аёзро, ки зуд ин ҳукмро ба файсал расон ва мунтазир мадор ва айёму байнано магӯ, ки «ал-интизору мавту-л-аҳмар» ва ҷавоб гуфтани Аёз шоҳроГуфт: «Эй шаҳ, ҷумлагӣ фармон турост,
Бо вуҷуди офтоб ахтар фаност.
Зӯҳра кӣ бвад ё Уторид ё шаҳоб?
К-ӯ бурун ояд ба пеши офтоб.
Гар зи далқу пӯстин бигзаштаме,
Кай чунин тухми маломат киштаме?
Қуфл кардан бар дари ҳуҷра чӣ буд?
Дар миёни сад хаёлии ҳасуд.
Даст дар карда даруни оби ҷӯ,
Ҳар яке з-эшон кулӯхи хушкҷӯ.
Пас, кулӯхи хушк дар ҷӯ кай бувад?
Моҳие бо об осӣ кай шавад?
Бар мани мискин, ҷафо доранд зан(н),
Ки вафоро шарм меояд зи ман».
Гар набудӣ заҳмати номаҳраме,
Чанд ҳарфе аз вафо вогуфтаме.
Чун ҷаҳоне шубҳату ишколҷӯст,
Ҳарф меронем мо беруни пӯст.
Гар ту худро бишканӣ, мағзе шавӣ,
Достони мағзи нағзе бишнавӣ.
Ҷавзро дар пӯстҳо овозҳост,
Мағзу равғанро худ овозе куҷост?
Дорӣ овозе, на андархурди гӯш,
Ҳаст овозаш ниҳон дар гӯши нӯш.
Гарна хушовозии мағзе бувад,
Жағ-жағи овози қишре кӣ шнавад?
Жағ-жағи он з-он таҳаммул мекунӣ,
То ки хомӯшона бар мағзе занӣ.
Чанд гоҳе бе лабу бе гӯш шав
В-онгаҳон чун лаб ҳарифи нӯш шав.
Чанд гуфтӣ назму насру рози фош,
Хоҷа, як рӯз имтиҳон кун, гунг бош.
Саҳифаи 85/177
|
دفتریکوم
