 |
|
|
 |
Андохтани Мустафо алайҳиссалом худро аз кӯҳи Ҳиро аз ваҳшати дев намудани Ҷабрайил алайҳиссалом худро ба вай ва пайдо шудани Ҷабрайил ба вай, ки маяндоз худро, ки туро давлатҳо дар пеш астМустафоро ҳаҷр чун бифрохтӣ,
Хешро аз кӯҳ меандохтӣ.
То бигуфтӣ Ҷабрайилаш: «Ҳин, макун,
Ки туро бас давлат аст аз амри «кун».
Мустафо сокин шудӣ з-андохтан,
Боз ҳиҷрон оваридӣ тохтан.
Боз худро сарнигун аз кӯҳ ӯ
Мефигандӣ аз ғаму андӯҳ ӯ.
Боз худ пайдо шудӣ он Ҷабрайил,
Ки макун ин, эй ту шоҳи бебадил.
Ҳамчунин мебуд, то кашфи ҳиҷеб,
То биёбад он гуҳарро ӯ зи ҷеб.
Баҳри ҳар меҳнат чу худро мекушанд,
Асли меҳнатҳост ин, чунаш кашанд?
Аз фидоӣ мардумонро ҳайратест,
Ҳар яке аз мо фидои сиратест.
Эй хунук он, ки фидо кардаст тан
Баҳри он, к-арзад фидои он шудан.
Ҳар яке чунки фидоии фанест,
К-андар он раҳ сарфи умру куштанест.
Куштане андар ғурубе ё шуруқ,
Ки на шоиқ монад он гаҳ на мушуқ.
Боре ин муқбил фидои ин тан аст,
К-андар ӯ сад зиндагӣ дар куштан аст.
Ошиқу маъшуқу ишқаш бардавом,
Дар ду олам баҳраманду некном.
Ё киромӣ! «Ирҳаму аҳла-л-ҳаво,
Шаънуҳум вирду-т-таво баъда-т-таво».
Афв кун, эй мир, бар сахтии ӯ,
Дарнигар дар дарду бадбахтии ӯ.
То зи ҷурмат ҳам Худо афве кунад,
Заллататро мағфират - дар оганад.
Ту зи ғафлат бас сабӯ бишкастаӣ,
Дар умеди афв дил дарбастаӣ.
Афв кун, то афв ёбӣ дар ҷазо,
Мешикофад мӯ қадар андар сазо.
148/177
|
|
|
|
|
|
|
|
 |
|
