 |
|
|
 |
Сифати товус ва табъи ӯ ва сабаби куштани Иброҳим алайҳиссалом ӯроОмадем акнун ба товуси дуранг,
К-ӯ кунад ҷилва барои ному нанг.
Ҳиммати ӯ сайди халқ аз хайру шар
В-аз натиҷа-в фоидай он бехабар.
Бехабар чун дом мегирад шикор,
Домро чӣ илм аз мақсуди кор?
Домро чӣ зарру чӣ нафъ аз гирифт?
З-ин гирифти беҳуда-ш дорам шигифт.
Эй бародар, дӯстон афроштӣ
Бо дусад дилдориву бигзоштӣ?
Корат ин будаст аз вақти вилод
Сайди мардум кардан аз доми видод?
З-он шикору анбӯҳаву боду буд
Даст даркун, ҳеч ёбӣ тору пуд?
Бештар рафтасту бегоҳ аст рӯз,
Ту ба ҷид дар сайди халқонӣ ҳанӯз.
Он яке мегиру он меҳил зи дом
В-ин дигарро сайд мекун чун лиом.
Боз инро меҳилу меҷӯ дигар,
Ин-т лаъби кӯдакони бехабар.
Шаб шавад, дар доми ту як сайд не,
Дом бар ту ҷуз судоъу қайд не.
Пас ту худро сайд мекардӣ ба дом,
Ки шудӣ маҳбусу маҳрумӣ зи ком.
Дар замона соҳиби доме бувад?
Ҳамчу мо аҳмақ, ки сайди худ кунад?
Чун шикори хук омад сайди ом,
Ранҷи беҳад луқма хӯрдан з-ӯ ҳаром.
Он ки арзад сайдро, ишқ асту бас,
Лек ӯ кай гунҷад андар доми кас?
Ту магар оиву сайди ӯ шавӣ,
Дом бигзорӣ, ба доми ӯ равӣ.
Ишқ мегӯяд ба гӯшам паст-паст:
«Сайд будан хуштар аз сайёдӣ аст.
Гӯли ман кун хешрову ғарра шав,
Офтобиро раҳо кун, зарра шав.
Бар дарам сокин шаву бехона бош,
Даъвии шамъӣ макун, парвона бош.
То бибинӣ чошнии зиндагӣ,
Салтанат бинӣ ниҳон дар бандагӣ.
Наъл бинӣ божгуна дар ҷаҳон,
Тахтабандонро лақаб гашта шаҳон.
Бас таноб андар гулӯву тоҷи дор,
Бар вай анбӯҳе, ки инак тоҷдор.
Ҳамчу гӯри кофирон, берун ҳулал,
Андарун қаҳри Худо азза ва ҷал.
Чун қубур онро муҷассас кардаанд,
Пардаи пиндор пеш овардаанд.
Табъи мискинат муҷассас аз ҳунар,
Ҳамчу нахли мум, бебаргу самар».
20/177
|
|
|
|
|
|
|
|
 |
|
