 |
|
|
 |
Баёни он ки иморат дар вайронист ва ҷамъийят дар парокандагист ва дурустӣ дар шикастагист ва мурод дар бемуродист ва вуҷуд дар адам аст ва «ало ҳозо бақиййати-л-аздод ва-л-азвоҷ»Он яке омад, заминро мешикофт,
Аблаҳе фарёд карду барнатофт,
К-ин заминро аз чӣ вайрон мекунӣ?
Мешикофиву парешон мекунӣ.
Гуфт: «Эй аблаҳ! Бирав, бар ман марон,
Ту иморат аз харобӣ боздон.
Кай шавад гулзору гандумзор ин,
То нагардад зишту вайрон ин замин?
Кай шавад бустону кишту баргу бар,
То нагардад назми ӯ зеру забар?
То бинашкофӣ ба ништар реши чағз,
Кай шавад некӯву кай гардид нағз?
То нашӯяд хилтҳоят аз даво,
Кай равад шӯраш? Куҷо ояд шифо?
Пора-пора карда дарзӣ ҷомаро,
Кас назад он дарзии алломаро?
Ки чаро ин атласи бигзидаро
Бардаридӣ? Чӣ кунам бидридаро?
Ҳар бинои кӯҳна, к-ободон кунанд,
На ки аввал кӯҳнаро вайрон кунанд?
Ҳамчунон наҷҷору ҳаддоду қасоб,
Ҳасташон пеш аз иморатҳо хароб.
Он ҳалила в-он балила кӯфтан,
З-он талаф гарданд маъмурии тан.
То накӯбӣ гандум андар осиё,
Кай шавад ороста з-он хони мо?
Он тақозо кард он нону намак,
Ки зи шастат вораҳонам, эй самак!
Гар пазирӣ панди Мӯсо, вораҳӣ
Аз чунин шасти бади номунтаҳӣ.
Баски худро кардаӣ бандай ҳаво,
Кирмакеро кардаӣ ту аждаҳо.
Аждаҳоро аждаҳо овардаам,
То ба ислоҳ оварам ман дам ба дам.
То дами он аз дами ин бишканад,
Мори ман он аждаҳоро барканад.
Гар ризо додӣ, раҳидӣ аз ду мор,
В-арна аз ҷонат барорад он димор».
Гуфт: «Алҳақ, сахт усто ҷодуӣ,
Ки дарафгандӣ ба макр ин ҷо дуӣ.
Халқи якдилро ту кардӣ ду гурӯҳ,
Ҷодуӣ рахна кунад дар сангу кӯҳ».
Гуфт: «Ҳастам ғарқи пайғоми Худо,
Ҷодуӣ кай дид бо номи Худо?»
Ғафлату куфр аст мойай ҷодувӣ,
Машъалай дин аст ҷони мӯсавӣ.
Ман ба ҷодуён чӣ монам, эй вақеҳ?
К-аз дамам пуррашк мегардад Масеҳ.
Ман ба ҷодуён чӣ монам, эй ҷунуб?
Ки зи ҷонам нур мегирад кутуб.
Чун ту бопарри ҳаво бармепарӣ,
Лоҷарам бар ман гумон он мебарӣ.
Ҳар киро афъоли дому дад бувад,
Бар каримонаш гумони бад бувад.
Чун ту ҷузви оламӣ, ҳар чун бувӣ,
Куллро бар васфи худ бинӣ ғавӣ.
Гар ту баргардиву баргардад сарат,
Хонаро гарданда бинад манзарат.
В-ар ту дар киштӣ равӣ бар ям равон,
Соҳили ямро ҳамебинӣ давон.
Гар ту бошӣ тангдил аз малҳама,
Танг бинӣ ҷумла дунёро ҳама.
В-ар ту хуш бошӣ ба коми дӯстон,
Ин ҷаҳон бинмоядат чун гулситон.
Эй басо кас рафта то Шому Ироқ,
ӯ надида ҳеҷ куфру нифоқ.
В-эй басо кас рафта то Ҳинду Ҳаро,
ӯ надида ҳеч ҷуз магар байъу шаро.
В-эй басо кас рафта Туркистону Чин,
ӯ надида ҳеч ҷуз макру камин.
Чун надорад мудраке ҷуз рангу бӯ,
Ҷумлаи иқлимҳоро, гӯ, биҷӯ.
Гов дар Бағдод ояд ногаҳон,
Бигзарад ӯ з-ин сарон то он сарон.
Аз ҳама айшу хушиҳову маза,
ӯ набинад ҷуз ки қишри харбуза,
Ки бувад афтода бар раҳ, ё ҳашиш,
Лоиқи сайрони гове ё хареш.
Хушк бар мехи табиат чун қадид
Бастаи асбоб, ҷонаш «лоязид».
В-он фазои харқи асбобу илал
Ҳаст арзуллоҳ, эй садри аҷал!
Ҳар замон мубдал шавад чун нақши ҷон,
Нав ба нав бинад ҷаҳоне дар аён.
Гар бувад фирдавсу анҳори биҳишт,
Чун фасурдай як сифат шуд, гашт зишт.
91/140
|
|
|
|
|
|
|
|
 |
|
