|
|
 |
|
|
|
|
|
 |
دفتر چهاروم |
|
 |
Чора андешидани он моҳии нимоқил ва худро мурда карданГуфт моҳии дигар вақти бало,
Чунки монд аз сояи оқил ҷудо.
К-ӯ суйи дарё шуду аз ғам атиқ,
Фавт шуд аз ман чунон некӯ рафиқ.
Лек з-он нандешаму бар худ занам,
Хештанро ин замон мурда кунам.
Пас барорам ишками худ бар забар,
Пушт зеру меравам бар об-бар.
Меравам бар вай чунон ки хас равад,
Не ба саббоҳӣ чунон ки кас равад.
Мурда гардам, хеш биспорам ба об,
Марги пеш аз марг амн аст аз азоб.
Марги пеш аз марг амн аст, эй фато,
Инчунин фармуд моро Мустафо,
Гуфт: «Муту куллукум мин қабли ан,
Яътиа-л-мавту тамуту билфитан».
Ҳамчунон мурду шикам боло фиганд,
Об мебурдаш нишебу гаҳ баланд.
Ҳар яке з-он қосидон бас ғусса бурд,
Ки дареғо, моҳии беҳтар бимурд».
Шод мешуд ӯ аз он гуфти дареғ:
«Пеш рафт ин бозиям, растам зи теғ».
Пас гирифташ як саёди арҷманд,
Пас бар ӯ туф карду бар хокаш фиганд.
Ғалт-ғалтон рафт пинҳон андар об,
Монд он аҳмақ, ҳамекард изтироб.
Аз чапу аз рост меҷуст он салим,
То ба ҷаҳди хеш бирҳонад гилем.
Дом афганданду андар дом монд,
Аҳмақӣ ӯро дар он оташ нишонд.
Бар сари оташ, ба пушти тобае
Бо ҳамоқат гашт ӯ ҳамхобае.
ӯ ҳамеҷӯшид аз таффи саъир,
Ақл мегуфташ: «Алам яътик назир?»
ӯ ҳамегуфт аз шиканҷа в-аз бало
Ҳамчу ҷони кофирон «қолу бало».
Бозмегуфт ӯ, ки гар ин бор ман
Вораҳам з-ин меҳнати гарданшикан
Ман насозам ҷуз ба дарёе ватан,
Обгиреро насозам ман сакан.
Оби беҳад ҷӯяму омин шавам,
То абад дар амну сиҳҳат меравам».
Саҳифаи 88/140
|
|
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
دفتریکوم