|
|
 |
|
|
|
|
|
 |
|
|
 |
Арӯс овардани подшоҳ фарзанди худро аз хавфи инқитоъи насл«Пас арӯсе хост бояд баҳри ӯ
То намояд з-ин тазаввуҷ насл рӯ.
Гар равад сӯйи фано ин боз-боз,
Фархи ӯ гардад зи баъди боз боз.
Сурати ин боз гар з-ин ҷо равад,
Маънии ӯ дар валад боқӣ бувад.
Баҳри он фармуд он шоҳи набиҳ,
Мустафо, ки «ал-валад сирру абиҳ».
Баҳри ин маънӣ ҳама халқ аз шаъаф
Мебиёмӯзанд тифлонро ҳираф.
То бимонад он маъонӣ дар ҷаҳон,
Чун шавад он қолиби эшон ниҳон.
Ҳақ ба ҳикмат ҳирсашон додаст ҷидд
Баҳри рушди ҳар зағири мустаъидд.
Ман ҳам аз баҳри давоми насли хеш
Ҷуфт хоҳам пури худро хубкеш.
Духтаре хоҳам зи насли солиҳе,
Не зи насли подшоҳе, колиҳе».
Шоҳ худ ин солиҳ аст, озод ӯст,
Не асири ҳирси фарҷ асту гулӯст.
Мар асиронро лақаб карданд шоҳ,
Акс чун кофур номи он сиёҳ.
Шуд Мафоза бодийай хунхор ном,
Некбахт он песро гӯянд ом.
Бар асири шаҳвату ҳирсу амал
Барнавишта мир ё садри аҷал.
Он асирони аҷалро ом дод
Ном амирони аҷал андар билод.
Садр хонандаш, ки дар саффи ниъол,
Ҷони ӯ паст аст яъне ҷоҳу мол.
Шоҳ чун бо зоҳиде хешӣ гузид,
Ин хабар дар гӯши хотунон расид.
120/140
|
|
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
