 |
Гуфтани Халил мар Ҷабрайилро алайҳимоссалом, чун пурсидаш, ки «а лака ҳоҷатун?» Халил ҷавобаш дод, ки «аммо илайка фало»Ман Халили вақтаму ӯ Ҷабрайил,
Ман нахоҳам дар бало ӯро далел.
ӯ адаб н-омӯхт аз Ҷабрили род,
Ки бипурсид аз Халили Ҳақ мурод.
Ки муродат ҳаст, то ёрӣ кунам
В-арна бигрезам, сабукборӣ кунам.
Гуфт Иброҳим: «Не! Рав аз миён,
Восита заҳмат бувад баъдалаён».
Баҳри ин дунёст мурсал робита,
Мӯъминонро з-он, ки ҳаст ӯ восита.
Ҳар дил ар сомеъ будӣ ваҳйи ниҳон,
Ҳарфу савте кай будӣ андар ҷаҳон?
Гарчи ӯ маҳви Ҳақ асту бесар аст,
Лек кори ман аз он нозуктар аст.
Кардаи ӯ кардаи шоҳ аст, лек
Пеши заъфам бад намоянда-ст нек.
Он чӣ айни лутф бошад бар авом,
Қаҳр шуд бар нозанинони киром.
Бас балову ранҷ мебояд кашид
Омаро, то фарқро тонанд дид.
К-ин ҳуруфи восита, эй ёри ғор,
Пеши восил хор бошад, хор, хор.
Бас балову ранҷ боясту вуқуф,
То раҳад он рӯҳи софӣ аз ҳуруф.
Лек баъзе з-ин садо картар шуданд,
Боз баъзе софиву бартар шуданд.
Ҳамчу оби Нил омад ин бало,
Саъдро об асту хун бар ашқиё.
Ҳар кӣ поёнбинтар ӯ, маъсудтар,
Ҷидтар ӯ корад, ки афзун дид бар.
З-он ки донад, к-ин ҷаҳони коштан
Ҳаст баҳри маҳшару бардоштан.
Ҳеч ақде баҳри айни худ набуд,
Балки аз баҳри мақоми рибҳу суд.
Ҳеч набвад мункире, гар бингарӣ,
Мункирияш баҳри айни мункирӣ.
Бал барои қаҳри хасм андар ҳасад,
Ё фузунӣ ҷустану изҳори х(в)ад.
В-он фузунӣ ҳам пайи тамъи дигар,
Бемаъонӣ чошнӣ надҳад сувар.
З-он ҳамепурсӣ чаро ин мекунӣ?
Ки сувар зайт асту маънӣ равшанӣ.
В-ар на ин гуфтан чаро аз баҳри чист?
Чунки сурат баҳри айни суратест.
Ин чаро гуфтан, суол аз фоидаст,
Ҷуз барои ин чаро гуфтан бад аст.
Аз чӣ рӯ фоида ҷӯйӣ, эй амин,
Чун бувад фоидаи ин худ ҳамин.
Пас нуқуши осмон в-аҳли замин
Нест ҳикмат, к-он бувад баҳри ҳамин.
Гар ҳакиме нест, ин тартиб чист?
В-ар ҳакиме ҳаст, чун феълаш тиҳист.
Кас насозад нақши гармоба-в хазоб
Ҷуз пайи қасди савобу носавоб.
Саҳифаи 115/140
|
دفتریکوم
