 |
|
|
 |
Қиссаи бози подшоҳ ва кампирзанБози испеде ба кампире диҳӣ,
ӯ бибуррад нохунаш баҳри беҳӣ.
Нохуне, ки асли кор асту шикор,
Кӯркампире бибуррад кӯрвор,
Ки куҷо будаст модар, ки туро
Нохунон з-ин сон дароз аст, эй киё!
Нохуну минқору паррашро бурид,
Вақти меҳр ин мекунад золи палид.
Чунки тутмоҷаш диҳад, ӯ кам х(в)арад,
Хашм гирад, меҳрҳоро бардарад.
Ки чунин тутмоҷ пухтам баҳри ту,
Ту такаббур менамоиву уту?
Ту сазоӣ дар ҳамон ранҷу бало,
Неъмату иқбол кай созад туро?
Оби тутмоҷаш диҳад, к-инро бигир,
Гар намехоҳӣ, ки нӯшӣ з-он фатир.
Оби тутмоҷаш нагирад табъи боз,
Зол битрунҷад, шавад хашмаш дароз.
Аз ғазаб шурбои сӯзон бар сараш
Зан фурӯ резад, шавад кал миғфараш.
Ашк аз он чашмаш фурӯ резад зи сӯз,
Ёд орад лутфи шоҳи дилфурӯз.
З-он ду чашми нозанини бодалол,
Ки зи чеҳрай шоҳ дорад сад камол.
Чашми мозоғаш шуда пурзахми зоғ,
Чашми нек аз чашми бад бо дарду доғ.
Чашми дарёбастате, к-аз басти ӯ
Ҳар ду олам менамояд тори мӯ.
Гар ҳазорон чарх дар чашмаш равад,
Ҳамчу чашма пеши қулзум гум шавад.
Чашми бигзашта аз ин маҳсусҳо
Ёфта аз ғайббинӣ бӯсҳо.
Худ намеёбам яке гӯше, ки ман
Нуктае гӯям аз он чашми ҳасан.
Мечакид он оби маҳмуди ҷалил,
Мерабудӣ қатраашро Ҷабрайил,
То бимолад дар пару минқори хеш,
Гар диҳад дастурияш он хубкеш.
Боз гӯяд хашми кампир ар фурӯхт,
Фарру нуру илму сабрамро насӯхт.
Бози ҷонам боз сад сурат танад,
Захм бар ноқа, на бар Солеҳ занад.
Солеҳ аз як дам, ки орад бошикӯҳ,
Сад чунон ноқа бизояд матни кӯҳ.
Дил ҳамегӯяд хамӯшу ҳуш дор
В-арна дарронид ғайрат пуду тор.
Ғайраташро ҳаст сад ҳилми ниҳон
В-арна сӯзидӣ ба як дам сад ҷаҳон.
Нахвати шоҳӣ гирифташ ҷойи панд,
То дили худро зи банди панд канд,
Ки кунам бо рои Ҳомон машварат,
К-ӯст пушти мулку қутби мақдират.
Мустафоро ройзан сиддиқи раб,
Ройзан Бӯҷаҳлро шуд Бӯлаҳаб.
Ирқи ҷинсийят чунонаш ҷазб кард,
К-он насиҳатҳо ба пешаш гашт сард.
Ҷинс сӯйи ҷинс садпарра парад,
Бар хаёлаш бандҳоро бардарад.
104/140
|
|
|
|
|
|
|
|
 |
|
