 |
|
|
 |
Ҷавоб гуфтани Мустафо алайҳиссалом, эътирозкунандароДар ҳузури Мустафои қандхӯ
Чун зи ҳад бурд он араб аз гуфтугӯ,
Он шаҳи «ва-н-наҷм»-у султони «абас»
Лаб газид, он сарддамро гуфт; Бас!
Даст мезад баҳри манъаш бар даҳон:
Чанд гӯйӣ пеши донои ниҳон?
Пеши доно бурдаӣ саргини хушк,
Ки бихар инро ба ҷойи нофу мушк.
Баърро, эй гандамағзи гандамух
Зери бинӣ бинҳиву гӯйӣ, ки ух.
Ух-ухе бардоштӣ, эй гиҷи гоҷ,
То ки колои бадат ёбад ривоҷ.
То фиребӣ он машоми покро,
Он чаридай гулшани афлокро.
Ҳилми ӯ худро агарчи гӯл сохт,
Хештанро андаке бояд шинохт.
Дегро гар бозмонд имшаб даҳан,
Гурбаро ҳам шарм бояд доштан.
Хештан гар хуфта кард он хубфар,
Сахт бедор аст, дастораш мабар.
Чанд гӯйӣ, эй лаҷуҷи бесафо,
Ин фусуни дев, пеши Мустафо?
Сад ҳазорон ҳилм доранд ин гурӯҳ,
Ҳар яке ҳилме аз онҳо сад чу кӯҳ.
Ҳилмашон бедорро аблаҳ кунад,
Зираки садчашмро гумраҳ кунад.
Ҳилмашон ҳамчун шароби хуби нағз
Нағз-нағзак барравад болои мағз.
Мастро бин з-он шароби пуршигифт,
Ҳамчу фарзин маст, каж рафтан гирифт.
Марди барно з-он шароби зудгир
Дар миёни роҳ меафтад чу пир.
Хоса ин бода, ки аз хумми балист,
На майе, ки мастии ӯ якшабист.
Он ки он асҳоби Каҳф аз нуқлу нақл
Сесаду нӯҳ сол гум карданд ақл,
З-он занони Миср ҷоме х(в)ардаанд,
Дастҳоро шарҳа-шарҳа кардаанд.
Соҳирон ҳам сукри Мӯсо доштанд,
Дорро дилдор меангоштанд.
Ҷаъфари тайёр з-он мебуд маст,
З-он гарав мекард бехуд пову даст.
79/140
|
|
|
|
|
|
|
|
 |
|
