 |
Қиссаи ҳадя фиристодани Билқис аз шаҳри Сабо сӯйи Сулаймон алайҳиссаломҲадяи Билқис чил астар будаст,
Бори онҳо ҷумла хишти зар будаст.
Чун ба саҳрои сулаймонӣ расид,
Фарши онро ҷумла зарри пухта дид.
Бар сари зар то чиҳил манзил биронд,
То ки зарро дар назар обе намонд.
Борҳо гуфтанд: «Зарро вобарем
Сӯйи махзан, мо чӣ бегор андарем.
Арсае, к-иш хок зарри даҳдаҳист,
Зар ба ҳадя бурдан он ҷо аблаҳист».
Эй бибурда ақл ҳадя то Илоҳ,
Ақл он ҷо камтар аст аз хоки роҳ.
Чун касоди ҳадя он ҷо шуд падид,
Шармсоришон ҳаме вопас кашид.
Боз гуфтанд: «Ар касоду ар раво,
Чист бар мо? Бандафармонем мо.
Гар зару гар хок моро бурданист,
Амри фармондеҳ баҷооварданист.
Гар бифармоянд, ки вопас баред,
Ҳам ба фармон, тӯҳфаро боз оваред.
Ханда-ш омад, чун Сулаймон он бидид,
К-аз шумо ман кай талаб кардам сарид?
Ман намегӯям маро ҳадя диҳед,
Балки гуфтам лоиқи ҳадя шавед.
Ки маро аз ғайб нодир ҳадяҳост,
Ки башар онро наёрад низ хост.
Мепарастед ахтаре, к-ӯ зар кунад,
Рӯ ба ӯ оред, к-ӯ ахтар кунад.
Мепарастед офтоби чархро,
Хор карда ҷони олинархро.
Офтоб аз амри Ҳақ таббохи мост,
Аблаҳӣ бошад, ки гӯем ӯ Худост.
Офтобат гар бигирад, чун кунӣ?
Он сиёҳӣ з-ӯ ту чун берун кунӣ?
На ба даргоҳи Худо орӣ судоъ?
Ки сиёҳиро бибар, водеҳ шуоъ.
Гар кушандат нимшаб, хуршед ку?
То бинолӣ ё амон хоҳӣ аз ӯ.
Ҳодисот ағлаб ба шаб воқеъ шавад
В-он замон маъбуди ту ғоиб бувад.
Сӯйи Ҳақ гар ростона хам шавӣ,
Вораҳӣ аз ахтарон, маҳрам шавӣ.
Чун шавӣ маҳрам, гушоям бо ту лаб,
То бибинӣ офтоби нимшаб.
Ҷуз равони пок ӯро шарқ на,
Дар тулӯъаш рӯзу шабро фарқ на.
Рӯз он бошад, ки ӯ шориқ шавад,
Шаб намонад шаб, чу ӯ бориқ шавад.
Чун намояд зарра пеши офтоб?
Ҳамчунон аст офтоб андар лубоб.
Офтоберо, ки рахшон мешавад,
Дида пешаш кунду ҳайрон мешавад.
Ҳамчу зарра бинияш дар нури арш,
Пеши нури беҳади мавфури арш.
Хору мискин бинӣ ӯро беқарор,
Дидаро қувват шуда аз кирдгор.
Кимиёе, ки аз ӯ як маъсаре
Бар духон афтод, гашт он ахтаре.
Нодир иксире, ки аз вай ним тоб
Бар заломе зад, бикардаш офтоб.
Булаҷаб миногаре, к-аз як амал
Баст чандин хосиятро бар Зуҳал.
Боқӣ ахтарҳову гавҳарҳои ҷон,
Ҳам бар ин миқёс, эй толиб, бидон.
Дидаи ҳиссӣ забуни офтоб,
Дидаи раббоние ҷӯву биёб.
То забун гардад ба пеши он назар
Шаъшаъоти офтоби бошарар.
К-он назар нуреву ин норе бувад,
Нор пеши нур бас торӣ бувад.
Страница 23/140
|
Первая тетрадь
