|
|
 |
|
|
|
|
|
 |
Четвертая тетрадь |
|
 |
Қиссаи он даббоғ, ки дар бозори атторон аз бӯйи атру мушк беҳушу ранҷур шудОн яке афтод беҳушу хамид,
Чунки дар бозори атторон расид.
Бӯйи атраш зад зи атторони род,
То бигардидаш сару бар ҷо фитод.
Ҳамчу мурдор уфтод ӯ бехабар
Нимрӯз, андар миёни раҳгузар.
Ҷамъ омад халқ бар вай он замон,
Ҷумлагон лоҳавлгӯ, дармонкунон.
Он яке каф бар дили ӯ мебиронд,
В-аз гулоб он дигаре бар вай фишонд.
ӯ намедонист, к-андар мартаъа
Аз гулоб омад варо он воқиъа.
Он яке дасташ ҳамемолиду сар
В-он дигар каҳгил ҳамеовард тар.
Он бухури уду шаккар зад ба ҳам
В-он дигар аз пӯшишаш мекард кам.
В-он дигар набзаш, ки то чун меҷаҳад
В-он дигар бӯй аз даҳонаш меситад.
То ки май хӯрдааст ё бангу ҳашиш?
Халқ дармонданд андар беҳушиш.
Пас хабар бурданд хешонро шитоб,
Ки фалон афтодааст он ҷо хароб.
Кас намедонад, ки чун масрӯъ гашт?
Ё чӣ шуд, к-ӯро фитод аз бом ташт?
Як бародар дошт он даббоғи зафт,
Гурбузу доно биёмад зуд тафт.
Андаке саргини саг дар остин,
Халқро бишкофт в-омад бо ҳанин.
Гуфт: «Ман ранҷаш ҳамедонам зи чист?»
Чун сабаб донӣ, даво кардан ҷалист.
Чун сабаб маълум набвад, мушкил аст,
Доруи ранҷу дар он сад маҳмил аст.
Чун бидонистӣ сабабро, саҳл шуд,
Дониши асбоб дафъи ҷаҳл шуд».
Гуфт бо худ: «Ҳасташ андар мағзу раг
Тӯйи бар тӯ бӯйи он саргини саг.
То миён андар ҳадас ӯ то ба шаб,
Ғарқи даббоғист ӯ рӯзиталаб.
Пас чунин гуфтаст Ҷолинуси меҳ,
Он чӣ одат дошт бемор, он-ш деҳ.
Гар хилофи одат аст он ранҷи ӯ,
Пас давои ранҷаш аз мӯътод ҷӯ,
Чун ҷуал гашта-ст аз саргинкашӣ,
Аз гулоб ояд ҷуалро беҳушӣ.
Ҳам аз он саргини саг доруи ӯст,
Ки бад-он ӯро ҳаме муътоду хӯст.
«Ал-хабисоту-л-хабисин»-ро бихон,
Рӯву пушти ин суханро боздон.
Носеҳон ӯро ба анбар ё гулоб
Ме-даво созанд баҳри фаҳти боб.
Мар хабисонро насозад таййибот,
Дархуру лоиқ набошад, эй сиқот!
Чун зи атри ваҳй каж гаштанду гум,
Буд фиғоншон, ки «татаййарно бикум».
Ранҷу беморист моро ин мақол,
Нест некӯ ваъзатон моро ба фол.
Гар биёғозед нусҳе ошкор,
Мо кунем он дам шуморо сангсор.
Мо ба лағву лаҳв фарбеҳ гаштаем,
Дар насиҳат хешро насриштаем.
Ҳаст қути мо дурӯғу лофу лоғ,
Шӯриши меъда-ст моро з-ин балоғ.
Ранҷро садтӯву афзун мекунед.
Ақлро дору ба афюн мекунед.
Страница 12/140
|
|
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
Первая тетрадь