|
|
 |
|
|
|
|
|
 |
|
|
 |
Бархостани мухолифат ва адоват аз миёни ансор ба баракоти расул алайҳиссалом Ду қабила Кавсу Хазраҷ ном дошт,
Як зи дигар ҷони хуношом дошт.
Кинаҳои кӯҳнашон аз Мустафо
Маҳв шуд, дар нури ислому сафо.
Аввало ихвон шуданд он душманон,
Ҳамчу аъдоди инаб дар бӯстон.
В-аз дами «ал-мӯъминун ихваҳ» ба панд
Даршикастанду тани воҳид шуданд.
Сурати ангурҳо ихвон бувад,
Чун фишурдӣ шираи воҳид шавад.
Ғӯраву ангур зиддонанд, лек
Чунки ғӯра пухта шуд, шуд ёри нек.
Ғӯрае, ки санг басту хом монд,
Дар азал Ҳақ кофири аслиш хонд.
На ахӣ, на нафси воҳид бошад ӯ,
Дар шақоват наҳси мулҳид бошад ӯ.
Гар бигӯям он чӣ ӯ дорад ниҳон,
Фитнаи афҳом хезад дар ҷаҳон.
Сирри габри кӯр номазкур беҳ,
Дуди дӯзах аз Ирам маҳҷур беҳ.
Ғӯраҳои нек, к-эшон қобиланд,
Аз дами аҳли дил охир якдиланд.
Сӯйи «ангуре» ҳамеронанд тез,
То дуӣ бархезаду кину ситез.
Пас дар ангуре ҳамедарранд пӯст,
То яке гарданду ваҳдат васфи ӯст.
Дӯст душман гардад эро ҳам ду аст,
Ҳеч «як» бо хеш ҷанге дарнабаст.
Офарин бар ишқи кулли устод,
Садҳазорон зарраро дод иттиҳод.
Ҳамчу хоки муфтариқ дар раҳгузар
Як сабӯшон кард дасти кӯзагар.
К-иттиҳоди ҷисмҳои обу тин
Ҳаст ноқис, ҷон намемонад бад-ин.
Гар назойир гӯям ин ҷо дар мисол,
Фаҳмро тарсам, ки орад ихтилол.
Ҳам Сулаймон ҳаст акнун, лек мо
Аз нишоти дурбинӣ дар амо.
Дурбинӣ кӯр дорад мардро,
Ҳамчу хуфтай дар саро кӯр аз саро.
Мӯлаъем андар суханҳои дақиқ,
Дар гиреҳҳо боз кардан «мо ашиқ».
То гиреҳ бандему бугшоем мо
Дар шиколу дар ҷавоб ойинфазо.
Ҳамчу мурғе, к-ӯ гушояд банди дом,
Гоҳ бандад, то шавад дар фан тамом.
ӯ бувад маҳрум аз саҳрову марҷ,
Умри ӯ андар гиреҳкорист харҷ.
Худ забуни ӯ нагардад ҳеч дом,
Лек парраш дар шикаст афтад мудом.
Бо гиреҳ кам кӯш, то болу парат
Наскулад як-як аз ин карру фарат.
Садҳазорон мурғ парҳошон шикаст
В-он камингоҳи аворизро набаст.
Ҳоли эшон аз нубӣ хон, эй ҳарис!
«Наққабу фиҳо» бибин «ҳал мин маҳис»?
Аз низоъи турку румиву араб
Ҳал нашуд ишколи ангуру инаб.
То Сулаймони ласини маънавӣ
Дарнаёяд, барнахезад ин дувӣ.
Ҷумла мурғони мунозеъ бозвор
Бишнавед ин табли бози шаҳрёр.
З-ихтилофи хеш сӯйи иттиҳод,
Ҳин, зи ҳар ҷониб равон гардед шод.
«Ҳайсу мо кунтум фаваллу ваҷҳакум,
Наҳваҳу ҳоза-ллазӣ лам янҳакум».
Кӯрмурғонему бас носохтем,
К-он Сулаймонро даме нашнохтем.
Ҳамчу ҷуғдон душмани бозон шудем,
Лоҷарам вомондаи вайрон шудем.
Мекунем аз ғояти ҷаҳлу амо
Қасди озори азизони Худо.
Ҷамъи мурғон, к-аз Сулаймон равшананд,
Парру боли бегунаҳ кай баркананд?
Балки сӯйи оҷизон чинакашанд,
Бехилофу кина он мурғон х(в)ашанд.
Ҳудҳуди эшон пайи тақдисро
Мегушояд роҳи сад Билқисро.
Зоғи эшон гар ба сурат зоғ буд,
Бози ҳиммат омаду «мозоғ» буд.
Лаклаки эшон, ки «лак-лак» мезанад,
Оташи тавҳид дар шак мезанад.
В-он кабӯтаршон зи бозон нашкуҳад,
Боз сар пеши кабӯтаршон ниҳад.
Булбули эшон, ки ҳолат орад ӯ,
Дар даруни хеш гулшан дорад ӯ.
Тӯтии эшон зи қанд озод буд,
К-аз дарун қанди абад рӯяш намуд.
Пойи товусони эшон дар назар
Беҳтар аз товуси паррони дигар.
Мантиқуттайрони хоқонӣ садост,
Мантиқуттайри сулаймонӣ куҷост?
Ту чӣ донӣ бонги мурғонро ҳаме?
Чун надидастӣ Сулаймонро даме.
Парри он мурғе, ки бонгаш мутриб аст,
Аз буруни Машриқ асту Мағриб аст.
Ҳар як оҳангаш зи курсӣ то сарист,
В-аз саро то арш дар карру фарест.
Мурғ, к-ӯ бе ин Сулаймон меравад,
Ошиқи зулмат чу хуффоше бувад.
Бо Сулаймон хӯ кун, эй хуффоши рад,
То ки дар зулмат намонӣ то абад.
Як газе раҳ, ки бад-он сӯ меравӣ,
Ҳамчу газ қутби масоҳат мешавӣ.
В-он ки лангу лук он сӯ меҷаҳӣ,
Аз ҳама лангиву лукӣ мераҳӣ.
112/114
|
|
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
