 |
Боз ҷавоб гуфтани Иблис Муъовияро Гуфт: «Мо аввал фаришта будаем,
Роҳи тоатро ба ҷон паймудаем.
Соликони роҳро маҳрам будем,
Сокинони аршро ҳамдам будем.
Пешаи аввал куҷо аз дил равад?
Меҳри аввал кай зи дил берун шавад?
Дар сафар гар Рум бинӣ ё Хутан,
Аз дили ту кай равад ҳуббулватан?
Мо ҳам аз мастони ин май будаем,
Ошиқони даргаҳи вай будаем.
Нофи мо бар меҳри ӯ бубридаанд,
Ишқи ӯ дар ҷони мо коридаанд.
Рӯзи некӯ дидаем аз рӯзгор,
Оби раҳмат хӯрдаем андар баҳор.
Не ки моро дасти фазлаш коштаст?
Аз адам моро на ӯ бардоштаст?
Эй басо, к-аз вай навозиш дидаем,
Дар гулистони ризо гардидаем.
Бар сари мо дасти раҳмат мениҳод,
Чашмаҳои лутф аз мо мегушод.
Вақти тифлиям, ки будам ширҷӯ,
Гоҳворамро кӣ ҷунбонид? ӯ.
Аз кӣ хӯрдам шир ғайри шири ӯ?
Кӣ маро парвард ҷуз тадбири ӯ?
Хӯй, к-он бо шир рафт андар вуҷуд,
Кай тавон онро зи мардум вогушуд?
Гар итобе кард дарёи карам,
Баста кай гарданд дарҳои карам?
Асли нақдаш доду лутфу бахшиш аст,
Қаҳр бар вай чун ғуборе аз ғиш аст.
Аз барои лутф оламро бисохт,
Зарраҳоро офтоби ӯ навохт.
Фурқат аз қаҳраш агар обистан аст,
Баҳри қадри васли ӯ донистан аст.
То диҳад ҷонро фироқаш гӯшмол,
Ҷон бидонад қадри айёми висол.
Гуфт пайғамбар, ки Ҳақ фармудааст:
«Қасди ман аз халқ эҳсон будааст.
Офаридам, то зи ман суде кунанд,
То зи шаҳдам дастолуде кунанд.
На барои он ки то суде кунам,
В-аз бараҳна ман қабое барканам.
Чанд рӯзе, ки зи пешам рондааст,
Чашми ман дар рӯйи хубаш мондааст.
К-аз чунон рӯйе чунин қаҳр, эй аҷаб!
Ҳар касе машғул гашта дар сабаб.
Ман сабабро нангарам, к-он ҳодис аст,
З-он ки ҳодис ҳодисеро боис аст.
Лутфи собиқро назора мекунам,
Ҳар чӣ он ҳодис, ду пора мекунам.
Тарки саҷда аз ҳасад гирам, ки буд,
Он ҳасад аз ишқ хезад, н-аз ҷуҳуд.
Ҳар ҳасад аз дӯстӣ хезад яқин,
Ки шавад бо дӯст ғайре ҳамнишин.
Ҳаст шарти дӯстӣ ғайратпазӣ,
Ҳамчу шарти атса гуфтан дер зӣ.
Чунки бар натъаш ҷуз ин бозӣ набуд,
Гуфт: «Бозӣ кун, чӣ донам дарфузуд?
Он яке бозӣ, ки буд, ман бохтам,
Хештанро дар бало андохтам.
Дар бало ҳам мечашам лаззоти ӯ,
Моти ӯям, моти ӯям, моти ӯ».
Чун раҳонад хештанро, эй сара!
Ҳеч кас дар шаш ҷиҳат аз шашдара?
Ҷузви шаш аз кулли шаш чун вораҳад?
Хоса ки бечун мар ӯро каж ниҳад.
Ҳар кӣ дар шаш, ӯ даруни оташ аст,
ӯ-ш бирҳонад, ки халлоқи шаш аст.
Худ агар куфр асту гар имони ӯ,
Дастбофи ҳазрат асту они ӯ.
Страница 63/114
|
Первая тетрадь
