 |
Ҷавоб гуфтани амирулмӯъминин, ки сабаби афгандани шамшер аз даст чӣ будааст дар он ҳолат?Гуфт: «Ман теғ аз пайи Ҳақ мезанам,
Бандаи ҳаққам, на маъмури танам.
Шери Ҳаққам, нестам шери ҳаво,
Феъли ман бар дини ман бошад гуво».
«Мо рамайта из рамайт»-ам дар ҳироб,
Ман чу теғам, в-он зананда офтоб.
Рахти «худ»-ро ман зи раҳ бардоштам,
Ғайри Ҳақро ман адам ангоштам.
Сояеам, кадхудоям офтоб,
Ҳоҷибам ман, нестам ӯро ҳиҷоб.
Ман чу теғам пур гуҳарҳои висол,
Зинда гардонам, на кушта дар қитол.
Хун напӯшад гавҳари теғи маро,
Бод аз ҷо кай барад меғи маро?
Каҳ наям, кӯҳам зи ҳилму сабру дод,
Кӯҳро кай даррубояд тундбод?
Он кӣ аз боде равад аз ҷо, хасест,
З-он ки боди номувофиқ худ басест.
Боди хашму боди шаҳват, боди оз
Бурд ӯро, ки набуд аҳли намоз.
Кӯҳаму ҳастии ман бунёди ӯст
В-ар шавам чун коҳ, бодам ёди ӯст.
Ҷуз ба боди ӯ наҷунбад майли ман,
Нест ҷуз ишқи аҳад сархайли ман.
Хашм бар шоҳон шаҳу моро ғулом,
Хашмро ҳам бастаам зери лагом.
Теғи ҳилмам гардани хашмам задаст,
Хашми Ҳақ бар ман чу раҳмат омадаст.
Ғарқи нурам гарчи сақфам шуд хароб,
Равза гаштам, гарчи ҳастам Бӯтуроб.
Чун даромад иллате андар ғазо,
Теғро дидам ниҳон кардан сазо.
То «аҳабба лиллаҳ» ояд номи ман,
То ки «абғаз лиллаҳ» ояд коми ман.
То ки «аъто лиллаҳ» ояд ҷуди ман,
То ки «амсак лиллаҳ» ояд буди ман.
Бухли «ман лиллаҳ», «ато лиллоҳ»-у бас,
Ҷумла «лиллоҳам», наям ман они кас.
В-он чӣ «лиллаҳ» мекунам, тақлид нест,
Нест тахйилу гумон, ҷуз дид нест.
З-иҷтиҳоду аз таҳаррӣ растаам,
Остин бар домани Ҳақ бастаам.
Гар ҳамепаррам, ҳамебинам матор
В-ар ҳамегардам, ҳамебинам мадор.
В-ар кашам боре, надонам то куҷо,
Моҳаму хуршед пешам пешво.
Беш аз ин бо халқ гуфтан рӯй нест,
Баҳрро гунҷоӣ андар ҷӯй нест.
Паст мегӯям ба андозай уқул,
Айб набвад, ин бувад кори расул.
Аз ғараз ҳуррам, гувоҳӣ ҳур шунав,
Ки гувоҳи бандагон н-арзад ду ҷав.
Дар шариат мар гувоҳӣ бандаро,
Нест қадре вақти даъвиву қазо.
Гар ҳазорон банда бошандат гувоҳ,
Барнасанҷад шаръ эшонро ба коҳ.
Бандаи шаҳват батар наздики Ҳақ,
Аз ғулому бандагони мустарақ.
К-ин ба як лафзе шавад аз хоҷа ҳур
В-он зияд ширину мирад сахтмур.
Бандаи шаҳват надорад худ халос,
Ҷуз ба фазли Эзиду инъоми хос.
Дар чаҳе афтод, к-онро ғавр нест
В-он гуноҳи ӯст, ҷабру ҷавр нест
Дар чаҳе андохт ӯ худро ки ман,
Дархури қаъраш намеёбам расан.
Бас кунам, гар ин сухан афзун шавад,
Худ ҷигар чӣ бвад? Ки хоро хун шавад.
Ин ҷигарҳо хун нашуд, н-аз сахтӣ аст,
Ғафлату машғуливу бадбахтӣ аст.
Хун шавад рӯзе, ки хунаш суд нест,
Хун шав, он вақте ки хун мардуд нест.
Чун гувоҳий бандагон мақбул нест,
Ақл ӯ бошад, ки бандай ғул нест.
Гашт «арсалнока шоҳид» дар нузур,
З-он ки буд аз кавн ӯ ҳур ибни ҳур.
Чунки ҳуррам, хашм кай бандад маро?
Нест ин ҷо ҷуз сифоти Ҳақ, даро.
Андаро, к-озод кардат фазли Ҳақ,
З-он ки раҳмат дошт бар хашмаш сабақ.
Андаро, акнун ки растӣ аз хатар,
Санг будӣ, кимиё кардат гуҳар.
Растаӣ аз куфру хористони ӯ,
Чун гуле бишкуф ба сарвистони ҳу.
Ту маниву ман туам, эй мӯҳташам!
Ту Алӣ будӣ, Алиро чун кушам?
Маъсият кардӣ беҳ аз ҳар тоате,
Осмон паймудаӣ дар соате.
Бас хуҷаста маъсият, к-он кард мард,
На зи хоре бардамад авроқи вард?
Не гуноҳи Уммару қасди расул,
Мекашидаш то ба даргоҳи қабул?
На ба сеҳри соҳирон фиръавнашон,
Мекашиду гашт давлат авнашон?
Гар набудӣ сеҳрашону он ҷуҳуд,
Кай кашидишон ба Фиръавни ануд?
Кай бидидандӣ асову мӯъҷизот?
Маъсият тоат шуд, эй қавми усот?
Ноумедиро Худо гардан задаст,
Чун гунаҳ монанди тоат омадаст.
Чун мубаддал мекунад ӯ саййиот,
Тоатеаш мекунад рағми вушот.
З-ин шавад марҷум шайтони раҷим
В-аз ҳасад ӯ битрақад, гардад дуним.
ӯ бикӯшад, то гуноҳе парварад,
З-он гунаҳ моро ба чоҳе оварад.
Чун бибинад, к-он гунаҳ шуд тоате,
Гардад ӯро номуборак соате.
Андаро, ман даргушодам мар туро,
Туф задиву тӯҳфа додам мар туро.
Мар ҷафогарро чунинҳо медиҳам,
Пеши пойи чап чӣ сон сар мениҳам?
Пас вафогарро чӣ бахшам? Ту бидон:
Ганҷҳову мулкҳои ҷовидон.
Страница 167/173
|
Первая тетрадь
