* * *

Эй табиби ҳозиқи ман!
Дар набарди зиндагию марг ҳастӣ посбони зиндагӣ.
Дар ҷидоли умрҳо ҳастӣ ту ҷони зиндагӣ.
Ҳам зи модар, ҳам зи ту бошад давоми наслҳо,
Ҳам зи модар, ҳам зи ту поянда номи наслҳо...

Бо ту дасти ҳозиқи ҷонофарин
Рӯзи тавлидам маро бардоштӣ.
Хостӣ аз баҳри ман роҳи сафед,
Хилъати испед дар бар доштӣ.

Кардӣ истиқбол тақдири маро,
Пешкаш кардӣ бароям ин ҷаҳон.
Пешкаш кардӣ бароям корзор –
Корзори рӯзгори зиндагон.

Лек рӯзе чун зи дунё бигзарам,
Боз оӣ бар сари болини ман.
Бишмарӣ набзи моро дар назъи ҷон,
Бо забони хуш диҳӣ таскини ман.

Бо ҳамон хилъат, ки дар бар доштӣ
Рӯзи бар дунё қадам бинҳоданам.
Бар сарам оӣ чу ногаҳ бигзарам,
Рӯзи баҳри зиндагӣ ҷон доданам.

Дида будӣ гиряҳои аввалинам,
Боз бинӣ охирин пайғоми умрам.
Ибтидоям дида будӣ,
Бинӣ ҳам фарҷоми умрам.

Ҳам гирифтӣ пешвозам,
Ҳам шудӣ ту бонии умри дарозам,
Ҳар гаҳе, ки медиҳад дунё ба бодам,
Боз гӯӣ хайрбодам...

Эй табиби ҳозиқи ман!
Бе ту душвор аст аз модар ба дунё по ниҳодан,
Бе ту душвор аст дар паҳнои дунё пар кушодан.
Бе ту душвор аст осон ҷон супурдан,
Бе ту душвор аст мурдан!..