* * *

Ҳар гаҳе ошиқ будам, инсони комил будаам,
Мавҷи берунҷаста аз зарфи ду соҳил будаам.

Ҳар қадар дил бурда бошад ҳусни бепарво зи ман,
Он қадар дар фикри дил сар то ба по дил будаам.

Гаштаам ҳарчанд сарсони раҳи ишқу умед,
Ҳамчу мӯри донакаш дар роҳи манзил будаам.

Ҳар гаҳе будаст дасти ман ба гесӯе дароз,
Бо ҳама ноқобилӣ бисёр қобил будаам.

Гарчи аз санги диле шоҳи ҷавониям шикаст,
Боз ҳам шохи хаме аз бори ҳосил будаам.