* * *

Як зумра касон пиртаваллудшудагонанд,
Эҳсоси ҷавонони дилошуфта чӣ донанд.

Инҳо на сағиру на кабиранд, дареғо,
Оташ, ки наянд, об дар оташ нафишонанд.

Сурат ҳама солор, вале сифр ба сират,
Ду соҳили хушкидаи беоби равонанд.

Оҳиста зи ҷо хоста, оҳиста нишинанд,
Ҷуз хеш набинанд, вале чашми замонанд.

Аз оташи эҳсос битарсанду ғами ишқ,
Пиндор, ки худ зодаи на ину на онанд.

Дар қолаби одоб бигунҷида чи некӯ,
Ин гуна ба қолаб ҳамаи умр бимонанд.

Бинанд ба чашми ҳасад эъҷоби ҷавонон,
Хоҳанд ҷавон будану аммо натавонанд...