* * *

Аз файзи ҳамал чу набзи ошиқ
Дар навдаи ток хун давидаст.
Ҳамчун дили ту фазо кушода,
Ҳамчун дили ман замин дамидаст.

Дарёст пуробу масту бехуд,
Дар соҳили хештан нагунҷад
Ҷони мани беқарору бедил
Дар маҳкамаи бадан нагунҷад.

Дар ҷашнгаҳи баҳору қисмат
Ҳар санги карахт ид дорад.
Танҳо на ману ту, ҳар гиёҳе
Аз худ ба ҷаҳон умед дорад.

Дар раҳгузари гулу шукуфа
Худро гули ношукуфта пиндор.
Хоҳӣ, ки баҳор нагзарад зуд,
Гулҳои баҳорро маёзор.

Гул нозуку дил аз ӯст нозук,
Аз ҳар нафасе намекушояд.
Ошиқ шудану дил об кардан
Аз дасти ҳама намебиёяд.

Бархезу биё, фариштаи ман,
Фасли нави ошиқӣ расидаст.
Доғи гули навшукуфта пайдост,
Доғи нашукуфтаро кӣ дидааст?