|
Ман намемирам
* * * Шоире қолабист эҳсосаш
Донад ӯ ҳадди мумкину мамнӯъ.
Шоире мисли оби корез аст –
Боадаб байни соҳили маснӯъ.
Шоире – оби рокиди барка –
Пуруфунат, палашт, гандида
Гумнишон, безабону бемаҷро
Бо ҳаводис сукут варзида.
Шоире кӯли оби борон аст,
Соате пас замин кашад ӯро.
Дар бисоти дилаш чу оҳе нест,
Зиндагӣ беамон кушад ӯро.
Шоире ҳаст мисли фаввора –
Мепарад тунд, мефитад сарзер.
Шоире ҳаст обшороҳанг –
Мекунад нола – нолаи шабгир.
Шоире – Уқёнуси Ором,
Шоире чашмаи хурӯшон аст.
Шоире бар мисоли дӯлобе
Чоҳе андар дили биёбон аст.
Шоире рӯди масти кӯҳистон –
Мешавад гоҳ хориҷ аз соҳил.
Мезанад гоҳ сар ба харсанге,
То бисозад муроди дил ҳосил.
Гар гилолуд буд, айбе нест,
Оби ӯ з-ин замин асар дорад,
Бӯи хоки Ватан дар оби ӯст,
Аз замин бар замин сафар дорад.
Саргаҳи ӯст ин замин, ин хок,
Мекунад сарфи неку бад худро.
Сад тагорӯ шуда ба маҷрояш,
Мебарад соф то абад худро... [1974]
|