|
|
 |
|
|
|
|
|
 |
دفتر سوم |
|
 |
Бозгаштан ба ҳикояти пил Гуфт носеҳ: «Бишнавед ин панди ман,
То дилу ҷонтон нагардад мумтаҳан.
Бо гиёҳу баргҳо қонеъ шавед,
Дар шикори пилбачгон кам равед.
Ман бурун кардам зи гардан воми насҳ,
Ҷуз саодат кай бувад анҷоми насҳ?
Ман ба таблиғи рисолат омадам,
То раҳонам мар шуморо аз надам.
Ҳин, мабодо, ки тамаъ раҳтон занад,
Тамъи барг аз бехҳотон барканад».
Ин бигуфту «хайрбод»-е карду рафт,
Гашт қаҳту ҷӯъашон дар роҳ зафт.
Ногаҳон диданд сӯйи ҷодае,
Пури пиле, фарбеҳе, навзодае.
Андарафтоданд чун гургони маст,
Пок хӯрдандаш, фурӯ шустанд даст.
Он яке ҳамраҳ нахӯрду панд дод,
Ки ҳадиси он фақираш буд ёд.
Аз кабобаш монеъ омад он сухан,
Бахти нав бахшад туро ақли куҳан.
Пас бияфтоданду хуфтанд он ҳама
В-он гурусна чун шубон андар рама.
Дид пили саҳмноке мерасид,
Аввало омад сӯйи ҳорис давид.
Бӯй мекард он даҳонашро се бор,
Ҳеч бӯйе з-ӯ наёмад ногувор.
Чанд боре гирди ӯ гашту бирафт,
Мар варо н-озурд он шаҳпили зафт.
Мар лаби ҳар хуфтаеро бӯй кард,
Бӯй меомад варо з-он хуфта мард.
Аз кабоби пилзода хӯрда буд
Бардарониду бикушташ пил зуд.
Дарзамон ӯ як ба якро з-он гурӯҳ
Медарониду набудаш з-он шикӯҳ.
Бар ҳаво андохт ҳар якро газоф,
То ҳамезад бар замин, мешуд шикоф.
Эй хурандай хуни халқ! Аз роҳи бард
То наорад хуни эшонат набард.
Моли эшон хуни эшон дон яқин,
З-он ки мол аз зӯр ояд дар ямин.
Модари он пилбачгон кин кашад,
Пилбаччахораро кайфар кушад.
Пилбачча мехурӣ, эй порахор!
Ҳам барорад хасми пил аз ту дамор.
Бӯй расво кард макрандешро,
Пил донад бӯйи тифли хешро.
Он ки ёбад бӯйи Ҳақро аз Яман,
Чун наёбад бӯйи ботилро зи ман?
Мустафо чун бурд бӯй аз роҳи дур,
Чун наёбад аз даҳони мо бахур?
Ҳам биёбад, лек пӯшонад зи мо,
Бӯйи неку бад барояд бар само.
Ту ҳамехусбиву бӯйи он ҳаром
Мезанад бар осмони сабзфом.
Ҳамраҳи анфоси зиштат мешавад,
То ба бӯгирони гардун меравад.
Бӯйи кибру бӯйи ҳирсу бӯйи оз,
Дар сухан гуфтан биёяд чун пиёз.
Гар хурӣ савганд: ман кай х(в)ардаам?
Аз пиёзу сир тақво кардаам.
Он дами савганд ғаммозӣ кунад,
Бар димоғи ҳамнишинон барзанад.
Пас дуъоҳо рад шавад аз бӯйи он,
Он дили каж менамояд бар забон.
«Ихсиу» ояд ҷавоби он дуъо,
Чӯби рад бошад ҷазои ҳар дағо.
Гар ҳадисат каж бувад, маънит рост,
Он кажии лафз мақбули Худост.
Саҳифаи 5/229
|
|
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
دفتریکوم