 |
Достони он шахс, ки бар дари сарое нимшаб саҳурӣ мезад, ҳамсоя ӯро гуфт, ки охир нимшаб аст, саҳар нест ва дигар он ки дар ин сарой касе нест, баҳри кӣ мезанӣ? Ва ҷавоб гуфтани мутриб ӯро Он яке мезад саҳурӣ бар даре,
Даргаҳе буду равоқи меҳтаре.
Нимшаб мезад саҳуриро ба ҷидд,
Гуфт ӯро қоиле, к-эй мустамидд!
Аввало вақти саҳар зан ин саҳур,
Нимшаб набвад гаҳи ин шарру шӯр.
Дигар он ки фаҳм кун, эй булҳавас!
Ки дар ин хона дарун, худ ҳаст кас?
Кас дар ин ҷо нест ҷуз деву парӣ,
Рӯзгори худ чӣ ёва мебарӣ?
Баҳри гӯше мезанӣ даф? Гӯш ку?
Ҳуш бояд, то бидонад, ҳуш ку?»
Гуфт: «Гуфтӣ? Бишнав аз чокар ҷавоб,
То намонӣ дар таҳайюр в-изтироб:
Гарчи ҳаст ин дам бари ту нимшаб,
Назди ман наздик шуд субҳи тараб.
Ҳар шикасте пеши ман пирӯз шуд,
Ҷумла шабҳо пеши чашмам рӯз шуд.
Пеши ту хун аст оби рӯди Нил,
Назди ман хун нест, об аст, эй набил!
Дар ҳақи ту оҳан аст ону рухом,
Пеши Довуди набӣ мум асту ром.
Пеши ту кӯҳ бас гарон асту ҷамод,
Мутриб аст ӯ пеши Довуд, устод!
Пеши ту он сангреза сокит аст,
Пеши Аҳмад ӯ фасеҳу қонит аст.
Пеши ту устуни масҷид мурдаест,
Пеши Аҳмад ошиқи дилбурдаест.
Ҷумла аҷзои ҷаҳон пеши авом
Мурдаву пеши Худо донову ром.
Он чӣ гуфтӣ, к-андар ин хона- всаро
Нест кас, чун мезанӣ ин таблро?
Баҳри Ҳақ ин халқ зарҳо медиҳанд,
Сад асоси хайру масҷид мениҳанд.
Молу тан дар роҳи ҳаҷҷи дурдаст,
Хуш ҳамебозанд чун ушшоқи маст.
Ҳеч мегӯянд, к-он хона тиҳист?
Балки соҳибхона ҷони мухтабист.
Пур ҳамебинад сарои дӯстро,
Он ки аз нури Илоҳ асташ зиё.
Пас, сарои пур зи ҷамъу анбӯҳе,
Пеши чашми оқибатбинон туҳӣ.
Ҳар киро хоҳӣ, ту дар Каъба биҷӯ,
То бирӯяд дарзамон ӯ пеши рӯ.
Сурате, к-ӯ фохиру олӣ бувад,
ӯ зи байтуллоҳ кай холӣ бувад?
ӯ бувад ҳозир, муназзаҳ аз ритоҷ,
Боқии мардум барои эҳтиёҷ.
Ҳеч мегӯянд, к-ин лаббайкҳо
Бе нидое мекунем охир чаро?
Балки тавфиқе, ки лаббайк оварад,
Ҳаст ҳар лаҳза нидое аз аҳад.
Ман ба бӯ донам, ки ин қасру саро
Базми ҷон афтоду хокаш кимиё.
Мисси худро бар тариқи зеру бам
То абад бар кимиёяш мезанам.
То биҷӯшад з-инчунин зарби саҳур,
Дар дурафшониву бахшоиш буҳур.
Халқ дар саффи қитолу корзор
Ҷон ҳамебозанд баҳри кирдгор.
Он яке андар бало айюбвор
В-он дигар дар собирӣ яъқубвор.
Садҳазорон халқ ташна-в мустаманд
Баҳри Ҳақ аз тамъ ҷаҳде мекунанд.
Ман ҳам аз баҳри Худованди ғафур
Мезанам бар дар ба уммедаш саҳур.
Муштарӣ хоҳӣ, ки аз вай зар барӣ,
Беҳ зи Ҳақ кӣ бошад, эй дил, муштарӣ?
Мехарад аз молат анбоне наҷис,
Медиҳад нури замире муқтабис.
Меситонад ин яхи ҷисми фано,
Медиҳад мулке бурун аз ваҳми мо.
Меситонад қатраи чанде зи ашк,
Медиҳад Кавсар, ки орад қанд рашк.
Меситонад оҳи пурсавдову дуд,
Медиҳад ҳар оҳро сад ҷоҳ суд.
Боди оҳе, к-абри ашки чашм ронд,
Мар Халилеро бад-он аввоҳ хонд.
Ҳин, дар ин бозори гарми беназир
Кӯҳнаҳо бифрӯшу мулки нақд гир.
В-ар туро шаккеву райбе раҳ занад,
Тоҷирони анбиёро кун санад.
Баски афзуд он шаҳаншаҳ бахташон,
Менатонад кӯҳ кашидан рахташон.
Саҳифаи 26/140
|
دفتریکوم
