 |
Тафсири «ё ҳасратан ала-л-ибод»ӯ ҳамегӯяд, ки аз ашколи ту
Ғарра гаштам, дер дидам ҳоли ту,
Шамъ мурда, бода рафта, дилрабо
Ғӯта хӯрд аз нанги кажбинии мо.
«Заллати-л-арбоҳу хусран мағрамо,
Наштакӣ шакво илаллоҳи-л-ъамо.
Ҳаббазо арвоҳу ихвонин сиқот,
Муслимотин мӯъминотин қонитот».
Ҳар касе рӯйе ба сӯйе бурдаанд,
В-он азизон рӯ ба бесӯ кардаанд.
Ҳар кабӯтар мепарад дар мазҳабе,
В-ин кабӯтар ҷониби беҷонибӣ.
Мо на мурғони ҳаво, на хонагӣ,
Донаи мо донаи бедонагӣ.
З-он фарох омад чунин рӯзии мо,
Ки даридан шуд қабодӯзии мо.
Саҳифаи 18/177
|
دفتریکوم
