 |
Бақияи қиссаи бинои масҷиди АқсоЧун Сулаймон кард оғози бино,
Пок чун Каъба, ҳумоюн чун Мино.
Дар биноаш дида мешуд карру фар,
Не фусурда чун биноҳои дигар.
Дар бино ҳар санг, к-аз кӯҳ месукуст,
Фош «сарубӣ» ҳамегуфт аз нахуст.
Ҳамчу аз обу гили одамкада
Нур з-оҳакпораҳо тобон шуда.
Санг бе ҳаммол оянда шуда
В-он дару деворҳо зинда шуда.
Ҳақ ҳамегӯяд, ки девори биҳишт
Нест чун деворҳо беҷону зишт.
Чун дару девори тан бо огаҳист,
Зинда бошад хона, чун шоҳаншаҳест.
Ҳам дарахту мева, ҳам оби зулол,
Бо биҳиште дар ҳадису дар мақол.
З-он ки ҷаннатро на з-олат бастаанд,
Балки аз аъмолу нийят бастаанд.
Ин бино з-обу гили мурда будаст
В-он бино аз тоати зинда шудаст.
Ин ба асли хеш монад пурхалал
В-он ба асли худ, ки илм асту амал.
Ҳам сариру қасру ҳам тоҷу сиёб
Бо биҳиште дар суолу дар ҷавоб.
Фарш бефаррош печида шавад,
Хона бе микнос рӯбида шавад.
Хонаи дил бин, зи ғам жӯлида шуд,
Беканос аз тавбае рӯбида шуд.
Тахти ӯ сайёр, беҳаммол шуд,
Ҳалқаву дар мутрибу қаввол шуд.
Ҳаст дар дил зиндагӣ дорулхулуд,
Дар забонам чун намеояд, чӣ суд?
Чун Сулаймон даршудӣ ҳар бомдод
Масҷид- андар баҳри иршоди ибод,
Панд додӣ гаҳ ба гуфту лаҳну соз,
Гаҳ ба феъл, аънӣ рукӯъе ё намоз.
Панди феълӣ халқро ҷаззобтар,
Ки расад дар ҷони ҳар богӯшу кар.
Андар он ваҳми амирӣ кам бувад,
Дар ҳашам таъсири он муҳкам бувад.
Саҳифаи 19/140
|
Дафтари якум
