 |
Ғараз аз самеъ ва басир гуфтан ХудороАз пайи он гуфт Ҳақ худро басир,
Ки бувад диди вайат ҳар дам назир.
Аз пайи он гуфт Ҳақ худро самеъ,
То бибандӣ лаб зи гуфтори шанеъ.
Аз пайи он гуфт Ҳақ худро алим,
То наяндешӣ фасоде ту зи бим.
Нест инҳо бар Худо исми алам,
Ки сияҳ «кофур» дорад ном ҳам.
Исм муштаққ асту авсофи қадим,
На мисоли иллати уло, сақим.
В-арна тасхур бошаду танзу даҳо,
Каррро «сомеъ», зариронро «зиё».
Ё алам бошад «ҳайи» номи вақеҳ,
Ё сиёҳи зиштро номи «сабеҳ».
Тифлаки навзодаро «ҳоҷӣ» лақаб,
Ё лақаб «ғозӣ» ниҳӣ баҳри насаб.
Гар бигӯянд ин лақабҳо дар мадеҳ,
То надорад он сифат, набвад саҳеҳ.
Тасхуру танзе бувад он ё ҷунун,
Пок Ҳақ «ъаммо яқулу-з-золимун».
Ман ҳамедонистамат пеш аз висол,
Ки накӯрӯи валекин бадхисол.
Ман ҳамедонистамат пеш аз лиқо,
К-аз ситеза росихӣ андар шиқо.
Чунки чашмам сурх бошад дар амаш,
Донамаш з-он дард, гар кам бинамаш.
Ту маро чун барра дидӣ бешубон,
Ту гумон бурдӣ надорам посбон.
Ошиқон аз дард з-он нолидаанд,
Ки назар ноҷойгаҳ молидаанд.
Бешубон донистаанд он забйро,
Ройгон донистаанд он сабйро.
То зи ғамза тир омад бар ҷигар,
Ки манам ҳорис, газофа кам нигар.
Кай кам аз барра, кам аз бузғолаам,
Ки набошад ҳорис аз дунболаам.
Ҳорисе дорам, ки мулкаш месазад,
Донад ӯ боде, ки он бар ман вазад.
Сард буд он бод ё гарм, он алим,
Нест ғофил, нест ғоиб, эй сақим!
Нафси шаҳвонӣ зи Ҳақ карр асту кӯр,
Ман ба дил кӯрит медидам зи дур.
Ҳашт солат з-он напурсидам ба ҳеч,
Ки пурат дидам зи ҷаҳли печ-печ.
Худ чӣ пурсам он ки ӯ бошад ба тун,
Ки ту чунӣ? Чун бувад ӯ сарнигун.
Саҳифаи 10/140
|
Дафтари якум
